- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 990
Najmłodsza córka pana Janusza Korwin-Mikkego - sześcioletnia Nadzieja - poszła w tym roku do zerówki. Kiedy zaprowadza swoją pociechę na zajęcia lub odbiera ją z nich (co nie zdarza się zbyt często z racji jego działalności w Parlamencie UE), wzbudza spore zainteresowanie zapewne z racji ojcostwa w tak sędziwym wieku. I to nie tyle wśród rodziców jej kolegów i koleżanek, oraz nauczycieli, ale i samych dzieci - zwłaszcza koleżanek. Jak powiedział mi mój informator, kiedy w ostatnim tygodniu p. JKM odbierał dziewczynkę z zerówki, jedna z jej koleżanek z klasy nie omieszkała jej powiedzieć - i to bezpośrednio przy nim - "chciałabym mieć Kena jak twój tata, przynajmniej nie jest taki chudy jak ten blond Ken, co dostałam go na gwiazdkę", a inne koleżanki podchwyciły ten temat. Zaciekawiona napisałam do p. JKM w całej sprawie, a on po prostu uśmiechał się rozbawiony mówiąc, że trzeba pomyśleć czy nie byłby to dobry pomysł na promocję i dodał, że teraz sama Nadzieja ciągle mu szczebiocze, że też by chciała, bo mogłaby przebierać go w kolorowe ciuszki.PS. Prima Aprilis :)! Wszelkie opisane w tekście wydarzenia są zmyślone. Artykuł i załączone do niego zdjęcie Nadziei Korwin-Mikke zostały opublikowane za zgodą p. JKM i jego żony.
Fot 1: fragment zdjęcia z Janusz Korwin Mikke - Facebook (5.08.2017).
Fot 2: Wprost.
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 716
Pan Janusz Korwin-Mikke wywołał istny huragan w mediach swoją wtorkową (29.02.2017) wypowiedzią w Parlamencie UE o zarobkach kobiet. Jednak w sporej części z nich przytaczany jest jedynie kawałek - co dotyczy zresztą większości jego wypowiedzi - przytaczam całość nagrania:
W tym kontekście słowo muszą oznacza mocne prawdopodobieństwo, a nie nakaz. P. JKM tego nie doprecyzował i to jedyna sprawa, do której można się przyczepić. Nawiasem mówiąc, niektórzy dopatrują się tu nie tylko chęci obrażania kobiet, ale też chęci ingerencji w rynek (tu, chęci ustawowego nakazu płacenia niższych pensji kobietom), której p. JKM jest przecież przeciwnikiem (w innym wypadku nie byłby sobą). Czemu część ludzi nie rozumie takich spraw nawet jak poda im się argumenty pod nos?
Temat jego wypowiedzi jest poruszany w wydaniu programu TAK CZY NIE z dnia 3.03.2017 (piątek):
Na początku programu pokazano słowną przepychankę p. JKM z posłanką Nowoczesnej, p. Joanną Scheuring Wielgus, która jest częścią poniższego nagrania:
Skoro już wybuchło, to wtrącę swoje trzy grosze.
Zacznę od tego, że znam tony wypowiedzi p. JKM o nas kobietach i innych 'grupach społecznych' i stąd wiem, że nie poniża żadnej. W moich wpisach przedstawiam dowody: Korwinistki nie owce! (dnia 1.09.2014 Salon24), Mit o promowaniu przez lidera KNP przemocy - wstęp (3.10.2014 Salon24) - w środku linki do wpisów o przemocy domowej i seksualnej. Dlatego wiem, że to normalny kulturalny mężczyzna - owszem jest ekstrawagancki, ale szanuje kobiety, Z racji tego, że w miarę możliwości działam przy partii Wolność (jeszcze od czasów KNP), to znam p. JKM osobiście i widzę to zarówno w stosunku do siebie jak i innych kobiet. I to nie tak, że jestem "ślepo zauroczoną panienką" - jeśli mam jakieś zastrzeżenia m.in. do formy wypowiedzi p. JKM, to mówię mu to wprost bez jakiegokolwiek cukrzenia, nawet jeśli on ma inne zdanie na temat tego czegoś (i nigdy się nie obraża na moje uwagi).
Nawiasem mówiąc, czemu nie ma takiego zamieszania kiedy ktoś bierze na warsztat cechy "typowo kobiece" przy temacie wyższości kobiet nad mężczyznami w czymś? Czemu tylko te "typowo męskie" są gloryfikowane? Wiecie Państwo jak taka postawa fachowo się nazywa? Szowinizm! Zawsze mnie to wkurzało (p. JKM nie miał na to żadnego wpływu, bo to z czasów zanim się o nim dowiedziałam) i nie będę się maskulinizować!
Przyczyny tego całego dymu w mediach nie widzę w tym co p. JKM powiedział, ale w tym, że powiedział to właśnie on. P. JKM jest jednym znajbardziej ekstrawaganckich propagatorów wolnego rynku, którego sporo rządzących boi się jak ognia. Dlatego ta grupa uderza w niego wszystkimi możliwymi metodami. Jak sowieci używali robotników, by walczyć z tzw. burżujami, tak teraz sporo rządzących używa kobiet, osób innych orientacji seksualnych, itp., by nie dopuścić do wprowadzenia prawdziwie prawicowych rządów (nieuświadomionym mówię, że nie chodzi o pseudo-prawicę w postaci PiS czy PO).
Co ciekawe, część z nich sama była bohaterami prawdziwych skandali damsko-męskich i po nich jakoś nie jeździ(ło) się tak jak po p. JKM. Jednak nie będę wymieniać ich z nazwiska, by ich nie promować - zresztą ten kto widział, to widział, a ich twardych zwolenników i tak się nie przekona.
Skoro co niektórzy tak bronią kobiet, czemu nie gromią apokaliptycznych podatków, przez które kobieta jest zmuszona pracować zarobkowo nawet jeśli wolałaby zająć się domem, oraz przypadków odbierania dzieci rodzicom?
Wbrew oczekiwaniom niektórych osób sporo kobiet broni p. JKM. Dla przykładu przytoczę wypowiedzi innych działaczek partii Wolność (swoją opinię przedstawiłam wyżej):
Jacek Międlar zatrzymany przez brytyjskie służby na lotnisku w Londynie za 'mowę nienawiści'?
HOT! ODSŁONY: 441
Wielka Brytania
anglia
Britain First
Ks. Jacek Międlar
Jacek Międlar
Lotnisko w Londynie
zatrzymany
mowa nienawiści
- Autor: chemik87
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 441
Jak donosi Wojciech Sumliński, powołując się na informacje Piotra Szlachtowicza z portalu „Nowy Polski Show”, ksiądz Jacek Międlar został zatrzymany na lotnisku w Londynie. Duchowny miał wygłosić referaty na temat wolności.
Informację o zatrzymaniu Międlara przez brytyjskie służby przekazał dziennikarz portalu - Piotr Szlachtowicz. Opis sytuacji udostępnił następnie na Facebooku dziennikarz śledczy i pisarz Wojciech Sumliński.
Wedle informacji Sumlińskiego, Jacek Międlar miał być zatrzymany pod zarzutem "mowy nienawiści", gdyż miał wziąć udział w demonstracji przeciw poprawności politycznej.
Dziennikarz dodał, że Międlar miał odbyć cykl wykładów w kilku brytyjskich miastach.
Powiązane:
|
|
|
Szlachtowicz: przyleciał, by manifestować przeciwko bezczynności policji wobec przestępstw popełnianych przez muzułmańskich uchodźców
Jak powiedział Informacyjnej Agencji Radiowej Piotr Szlachtowicz z portalu Polonii brytyjskiej "nowypolskishow" - Jacek Międlar przyleciał do Anglii, by wziąć udział w manifestacji przeciwko bezczynności policji wobec przestępstw popełnianych przez muzułmańskich uchodźców. Manifestacja odbywa się w mieście Telford niedaleko Birmingham.
Jacek Międlar przyleciał na zaproszenie jej organizatora, "Britain First". Zdaniem Piotra Szlachtowicza, prawdopodobnym powodem jego zatrzymania było przemówienie, które miał wygłosić podczas demonstracji. W opinii Piotra Szlachtowicza, brytyjskie służby obawiają się ewentualnych treści rasistowskich lub ksenofobicznych, które mogło ono zawierać.
Międlar oczekuje na lotnisku na przesłuchanie. Po nim brytyjska straż graniczna ma zdecydować, czy pozwolić mu na wjazd na terytorium Wielkiej Brytanii.
Manifestacja "Britain First"
O wizycie Międlara pisał także brytyjski portal IBT Times. Portal już w piątek potwierdzał, że Międlar miał wziąć udział w demonstracji brytyjskiego ugrupowania nacjonalistycznego "Britain First".
Autor tekstu podkreślał, że Międlar propaguje "wojnę domową" z islamistami oraz głosi poglądy "homofobiczne i antysemickie". Przeciw wizycie byłego duchownego protestowała członkini Izby Gmin z Partii Konserwatywnej Lucy Allen.
Jacek Międlar, były ksiądz, stał się znany dzięki kontrowersyjnym poglądom, bliskim nacjonalizmowi. Za ich głoszenie był karany przez władze kościelne. W 2016 roku postanowił opuścić Zgromadzenie Księży Misjonarzy.
Źródło: polskieradio.pl / facebook.com/wojciech.sumlinski / wmeritum.pl
Foto: unilad.co.uk / sputniknews.com / deon.pl
Kontrrewolucja informacyjna!
Masz ciekawe informację? Zarejestruj się i podziel się nimi!
Wystąp z inicjatywą i zostań liderem OMON-u w swoim mieście! Poszukujemy chętnych do współpracy na zasadzie oddolnego i niezależnego dziennikarstwa. Zbudujmy wspólną strukturę wiadomości regionalnych!
Kontakt:
"Zbuduj z nami naszą nową rzeczywistość".
|
|
OMON - skr. OUR MEDIA & OUR NEWS
0% Cenzury i Propagandy
50% Zysków dla Najaktywniejszych Użytkowników
100% Otwartego i Oddolnego Dziennikarstwa
OMON.pl to pierwszy portal informacyjny tego rodzaju w Polsce. Dzieli się ze swoimi najlepszymi użytkownikami połową zysków(50%) uzyskanych z reklam i darowizn pod koniec każdego roku kalendarzowego.
Jest to nowatorska koncepcja otwartego i oddolnego dziennikarstwa, gdzie każdy ma szansę zamieścić dowolną wiadomość, materiał filmowy, zdjęcie itp.
Każdy zarejestrowany użytkownik ma również szansę ocenić dany artykuł i materiał, który przypadł mu do gustu i zasłużył na upublicznienie po przez przyznanie medalu. Użytkownicy z największą liczbą uzyskanych medali pod koniec roku kalendarzowego dostają odpowiedni procent z dochodów portalu, odpowiadający ich miejscu rankingowemu.
Charakter portalu odpowiada strukturze wojskowej, gdzie uzyskuje się odznaczenia i stopnie wojskowe, za określone działania związane z aktywnością na portalu jak i poza nim. Im większy stopień wojskowy(odpowiadający określonej liczbie medali), tym większe możliwości, uprawnienia i oddziaływanie w jakim kierunku ma się rozwijać portalu OMON.pl. Za wybitne osiągnięcia i od stopnia podoficerskiego można otrzymać odpowiednie odznaczenia i szarże do rąk własnych.
Portal ma stanowić alternatywę i przeciwwagę dla obecnych mediów głównego nurtu, gdzie informacje i wiadomości są kierowane i zatwierdzane odgórnie.
Portal OMON.pl daje całkowicie wolną rękę swoim użytkownikom, nie cenzuruje kontrowersyjnych treści, czy ciężkich tematów, które nie są poruszane przez mainstreamowe media, celowo bądź nie.
OMON ma na celu zintegrować wokół siebie wszystkie niezależne środowiska, witryny, blogi, dziennikarzy, aby zbudować i wykreować zupełnie nową rzeczywistość, jak i jakość w polskiej przestrzeni medialnej.
Zapraszam do rejestracji pod moim linkiem polecającym.
http://omon.pl/index.php/rejestracja?invitecode=chemik87
Jeżeli posiadasz Facebooka zapraszam do polubienia fanpage'a pod adresem:
https://www.facebook.com/OmonPL
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 313
Zgodnie z nową podstawą programową Wychowania do życia w rodzinie dzieci będą uczyć się "jedynie słusznego" poglądu na antykoncepcję i techniki seksualne inne niż "klucz-kłódka"! Pani Urszula Dudziak, z zespołu pracującego nad tą podstawą tak się zaaferowała swoją misją, że wygłosiła sporo śmiałych tez o antykoncepcji i technikach seksualnych (oko press, luty 2017). Jak zawsze, jestem za prywatyzacją szkolnictwa (gdzie o programie szkoły powinien decydować jej właściciel, a konsumentów, czyli uczniów i ich rodziców, na obniżanie cen i polepszanie jakości dóbr i usług edukacyjnych), samodzielnym decydowaniem rodziców o sposobie edukacji ich dzieci zarówno w sprawie rodziny i seksualności jak i standardowych przedmiotów szkolnych. Przejdę natomiast do postawy p. Dudziak ponieważ musimy zauważyć, że od kilkudziesięciu lat usiłuje się wprowadzić do szkolnictwa w kwestii wychowania rodzinno-seksualnego albo totalną pruderię albo rozpasanie obyczajowe, ot dwie skrajności. Postawa p. Dudziak reprezentuje tę pierwszą.
Niewątpliwie część stosujących antykoncepcję ma na względzie jedynie zaspokajanie swoich popędów i ma gdzieś partnera/partnerkę, a konsekwencje ignoruje. Jednak co poradzić małżeństwu chcącemu wpierw ustabilizować się finansowo, by począć dziecko? Pewnie padnie odpowiedź, że skoro stać ich na antykoncepcję, to powinno ich być stać na dziecko. Jednak co jeśli jest mieszkanie, pieniądze, itp., ale mąż lub żona chce wpierw skończyć studia, a ma zbyt duże libido, by poczekać do ich skończenia? Niezdrowe jest stale hamowanie go lekami, tak samo jak wzbudzanie go lekami, Co prawda można też załatwić sprawę odpowiednio dobranym sportem czy dietą, jednak u niektórych mimo tych metod ochota nie mija. Przy antykoncepcji są przynajmniej również metody nie-farmakologiczne takie jak prezerwatywy czy kapturki dopochwowe, które nie muszą niszczyć płodności.
Skoro p. Dudziak jest teologiem, publicystką TV Trwam i wykładowcą na KULu, jestem ciekawa jej znajomości Pisma Świętego. Należy bowiem zwrócić uwagę, że wbrew pozorom Biblia nie potępia stosowania antykoncepcji - chyba że metody poronne (zakrawające o aborcję, czyli utrudniające zagnieżdżenie się zygoty w macicy, takich jak wkładka domaciczna), oraz nie jest tak pruderyjna w sprawie seksu jak mogłoby się wydawać.
Stosunek do metod poronnych jest w Biblii wyrażony pośrednio przez piąte przykazanie i rozmiar konsekwencji wynikających z łamania go, oraz opisy przypadków aborcji umyślnej lub nieumyślnej.
Owszem, na samym początku PŚ Bóg błogosławi ludziom płodnością, ale nie ma tu mowy o antykoncepcji:
Rdz 1,28 Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: ”Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ja sobie poddaną (...)".
Ktoś powie, że te słowa padły jeszcze przed popełnieniem przez Adama i Ewę grzechu pierworodnego. Tylko, że Noemu i jego rodzinie Bóg mówi to samo i też nie wspomina o antykoncepcji:
Rdz 9,01 Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: ”Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię (...)".
Jak wobec tego odczytać przypadek Onana?
Rdz 38,08-10 Wtedy Juda rzekł do Onana: "Idź do żony twego brata i dopełnij z nią obowiązku swego brata, a tak sprawisz, że twój brat będzie miał potomstwo". Onan wiedząc, że potomstwo nie będzie jego, ilekroć zbliżał się do żony swego brata, unikał zapłodnienia, aby nie dać potomstwa swemu bratu. Złe było w oczach Pana to, co on czynił, i dlatego także zesłał na niego śmierć.
Onan obrywa, bo nie chciał użyczyć prawnego ojcostwa swojego dziecka swojemu zmarłemu bratu, nie za to, że w ogóle nie chciał dziecka.
Dalej zamiast potępiania antykoncepcji mamy poetyckie opisy na tle seksualnym.
W Księdze Przysłów mowa o czerpaniu przyjemności w małżeńskim łożu i o wierności małżeńskiej:
Prz 5,15-20 Pij wodę z własnej cysterny, tę, która płynie z twej studni. Na zewnątrz mają bić twoje źródła? Tworzyć na placach strumienie? Niech służy dla ciebie samego, a nie innym wraz z tobą; niech źródło twe świętym zostanie, znajduj radość w żonie młodości. Przemiła to łania i wdzięczna kozica, jej piersią upajaj się zawsze, w miłości jej stale czuj rozkosz! Po cóż, mój synu, upajać się obcą i obejmować piersi nieznanej?
Natomiast Pieśń nad Pieśniami opisuje miłość dwojga ludzi od tzw. chodzenia ze sobą aż po ślub, co zawiera również opis urody dziewczyny i jej opis jako ideału przez jej chłopaka.
Następnie mamy przedstawiony opis jak półnagi Dawid, król Izraela, tańczył wokół Arki Przymierza:
2 Sm 6,14 Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana, a ubrany był w lniany efod. Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską, wśród radosnych okrzyków i grania na rogach.
Co prawda w tym cytacie nie ma kontekstu erotycznego i z niego samego nie wynika, że Dawid był półnagi. Jednak wiemy to z innego fragmentu:
2 Sm 6,20-22 Wrócił Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu. Wyszła ku niemu Mikal, córka Saula, i powiedziała: ”O, jak to wsławił sie dzisiaj król izraelski, który się obnażył na oczach niewolnic sług swoich, tak jak się pokazać może ktoś niepoważny”. Dawid odpowiedział Mikal: ”Przed Panem, który wybrał mnie zamiast ojca twego i całej twej rodziny i ustanowił mnie wodzem ludu Pańskiego, Izraela, przed Panem będę tańczył. I upokorzyłbym się jeszcze bardziej. Choćbym miał się poniżyć w twoich oczach, to u niewolnic, o których mówisz, sławę bym jeszcze zyskał”.
Wiadomo więc, że Bóg nie miał nic przeciwko ubiorowi Dawida.
Jak widać na załączonych cytatach, sama Biblia - jakkolwiek bez wyuzdania - mówi o seksualności i nagim ciele.
Wszystkie cytowane tu fragmenty PŚ pochodzą z Biblii Tysiąclecia.
Zobacz też: Celibat: Biblia, a Kościół Rzymskokatolicki.
niepełnosprawność
polityka
Janusz Korwin Mikke
korwin
Donald Trump
Hillary Clinton
Święto Niepodległości
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 325
Opis z linka:
Bardzo żywiołowa audycja. Rozmawiamy o: minispódniczkach, Święcie Niepodległości, Donaldzie Trumpie, Parlamencie Europejskim, i to też nie wszystkie tematy... Zapraszam do słuchania.
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: KOBIECY KĄCIK
- Odsłony: 527
Fot: voxxter.ru.
Czemu Kościół Rzymskokatolicki nakazuje celibat, czyli nie-zawieranie małżeństwa, wszystkim osobom posługującym w KRK. O ile w przypadku osób konsekrowanych (czyli zakonników i zakonnic, oraz członków instytutów świeckich) celibat był jednym z elementów od początku, to w kapłaństwie diecezjalnym nie. Skąd więc ten zakaz dla nich wszystkich mimo, że Pismo Święte tego nie nakazuje - a jedynie poleca w pewnych przypadkach? Czy winą tu jest błędne tłumaczenie Biblii, czy jeszcze coś innego? W swojej publikacji przytaczam dużo linków do wypowiedzi innych - zarówno zwolenników jak i przeciwników przymusu celibatu, dlatego możecie być pewni, że dyskusja na ten temat trwa już kilkaset lat. Co do Biblii, użyję fragmentów z rzymskokatolickiej Biblii Tysiąclecia wydawnictwa Pallotinum.
I. Wypowiedzi z Biblii.
W pewnych przypadkach Biblia zaleca celibat lub odradza małżeństwo, a gani jedynie za cudzołóstwo. Poza tymi przypadkami nie zabrania małżeństw nikomu.
Na początek zwróćmy uwagę na ogólny stosunek Biblii do małżeństw duchownych.
1 Tm 3,02-10,12 Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? Nie [może być] świeżo ochrzczony, ażeby wbiwszy się w pychę nie wpadł w diabelskie potępienie. Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są z zewnątrz, żeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie. Diakonami tak samo winni być ludzie godni, w mowie nieobłudni, nie nadużywający wina, niechciwi brudnego zysku, [lecz] utrzymujący tajemnice wiary w czystym sumieniu. I oni niech będą najpierw poddawani próbie, i dopiero wtedy niech spełniają posługę, jeśli są bez zarzutu. (...) Diakoni niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami. Ci bowiem, skoro dobrze spełnili czynności diakońskie, zdobywają sobie zaszczytny stopień i ufna śmiałość w wierze, która jest w Chrystusie Jezusie.
Św. Paweł pisze podobnie w wersetach 05-09 rozdziału 1 w Liście do Tytusa, gdzie kontekst każe brać biskupa za synonim prezbitera. Głównie chodzi jednak o to, że duchowny może założyć rodzinę, byle jego małżeństwo było monogamiczne (bo jako duchowny ma dawać przykład). Starotestamentowi patriarchowie, oraz sporo kluczowych ludzi z NT mieli i nie przeszkadzało to im w pełnieniu posługi. Ze ST namacalne przykłady to Abraham i jego potomstwo wiele pokoleń w dal, w tym Mojżesz i Aaron (co do Aarona, to nie wiadomo czy owdowiał przed rozpoczęciem swojej posługi). Z kolei w NT mamy Apostołów, Św. Józefa - męża Św. Maryi, oraz Zachariasza.
Zachariasz był mężem Św. Elżbiety (krewnej Św. Maryi) i mieli syna, Św. Jana Chrzciciela. Zachariasz i Elżbieta są określani jako jedni z najcnotliwszych przed Bogiem. Modlili się o dziecko nawet będąc już w podeszłym wieku (i w końcu urodził się Jan), czyli jeszcze wtedy współżyli ze sobą.
Przyjrzyjmy się teraz nazywanym braćmi Pańskimi członkom rodziny (tych płci męskiej) Jezusa (w tym kontekście nie ma znaczenia stopień ich pokrewieństwa z Jezusem), który sam żony nie miał, dlatego go pominięto w drugim fragmencie.
J 1,42 (...) przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: ”Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” - to znaczy: Piotr.
1 Kor 9,05 Czyż nie wolno nam brać z sobą niewiasty - siostry, podobnie jak to czynią pozostali apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas?
Chodzi tu o żonę, a nie siostrę w znaczeniu dosłownym, lub matkę, kuzynkę, itp. albo po prostu o gospodynię - by wykonywała prace domowe kiedy mężczyzna pełni posługę Kościelną. W połączeniu obydwóch fragmentów wiemy, że Kefas to ten sam co Piotr (Jezus potem uzdrowił jego teściową, czyli skoro Św. Piotr miał teściową, to miał żonę) i że nie tylko on wraz z innymi Apostołami, ale i krewni Jezusa poszli za nim.
Czyli kiedy Św. Piotr i inni Apostołowie, oraz rodzina Jezusa szli za Jezusem, to razem ze swoimi żonami, czyli jeszcze nie owdowieli. Wniosek z tego, że słowo przetłumaczone jako siostra w 1 Liście do Koryntian powinno być przetłumaczone inaczej. Jeśli chodziłoby o inne kobiety, czemu nie wymieniono kobiet z rodziny Jezusa? Przecież w jego misji towarzyszyła mu przynajmniej matka.
Przyznam, że o posłudze Kościelnej kobiet jest w Biblii niewiele (o kapłankach nie wspominam, bo nie ma ich w Biblii ani w żadnym wyznaniu chrześcijańskim). Ale może te fragmenty coś rozjaśnią.
1 Tm 5,09-11,14 Do spisu należy wciągać taka wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, ma za sobą świadectwo o [takich] dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, ze obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele. Młodszych zaś wdów nie dopuszczaj [do służby Kościołowi]! (...) Chcę zatem żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, były gospodyniami domu, (...)
Wnioskuję radzenie przez Św. Pawła dopuszczania do posługi w Kościele jedynie wdów po klimakterium, by było możliwe przez wcześniejsze lata ogarnąć jak żyła i jak się prowadziła.
1 Kor 7,25-26 Nie mam zaś nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daje radę jako ten, który - skutek doznanego od Pana miłosierdzia - godzien jest, aby mu wierzono. Uważam, iż przy obecnych utrapieniach dobrze jest tak zostać, dobrze to dla człowieka tak żyć.
Szczerze - nie podano w kontekście tego fragmentu czy chodzi o dziewice chcące służyć w Kościele czy nie. Może powie nam coś fragment 1 Listu Św. Pawła do Tymoteusza który wcześniej "wycięłam" spomiędzy wersetów 10 i 12.
1 Tm 3,11 Kobiety również - czyste, nieskłonne do oczerniania, trzeźwe, wierne we wszystkim.
Mowa tu jedynie o przymiotach kobiety pełniącej posługę Kościelną, podobnych zresztą jak w 1 Liście Św. Pawła do Koryntian, i nie podano czy chodzi o dziewice czy mężatki lub wdowy. Jednak ze wszystkich cytowanych tu fragmentów Biblii wynika, że kobieta pełniąca posługę w Kościele może być mężatką. Skoro cytat jest w kontekście diakonatu, to kobiety w czasach Jezusa mogły być diakonami, co potwierdza fragment Listu Św. Pawła do Rzymian, gdzie pisze on:
Rz 16,01-02 Polecam wam Febe, naszą siostrę, diakonisę Kościoła w Kenchrach. Przyjmijcie ją w Panu tak, jak się świętych winno przyjmować. Wesprzyjcie ją w każdej sprawie, w której pomocy waszej bedzie potrzebowała. I ona bowiem wspierała wielu, a także i mnie samego.
W trzech innych fragmentach 1 Listu do Koryntian Św. Paweł daje znak, że założenie rodziny to duża odpowiedzialność, bo pociąga za sobą takie sprawy jak zadowalanie seksualne męża czy żony, oraz wychowanie i wykształcenie dzieci.
1 Kor 7,08 Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja.
1 Kor 7,28 Ale jeżeli się ożenisz, nie grzeszysz. Podobnie i dziewica, jeśli wychodzi za mąż, nie grzeszy. Tacy jednak cierpieć będą udręki w ciele, a ja chciałbym ich wam oszczędzić.
1 Kor 7,32-35 Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi. Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.
Można je też interpretować jako odradzanie "zawierania małżeństw na siłę", czyli działania na zasadzie "lepiej być z pierwszym lepszym czy pierwszą lepszą", bo człowiek nie wytrzyma z kimś pierwszym lepszym, również w łóżku.
Jednak w wersecie 9 Św. Paweł radzi osobom z dużymi potrzebami seksualnymi małżeństwo jako lepsze od latania po agencjach towarzyskich, itp..
1 Kor 7,09 Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć.
Biorąc pod uwagę wszystkie dotychczasowe fragmenty Listów do Tymoteusza, Koryntian i Rzymian, to chodzi o to, że każde ewentualne małżeństwo posługującego w Kościele musi być monogamiczne (bo jako duchowny ma dawać przykład), a nie o to że może on zawrzeć małżeństwo tylko raz, a po śmierci męża czy żony musi pozostać w celibacie. Zapewne, przypadków powtórnego małżeństwa posługującego w Kościele po śmierci męża czy żony byłoby mało. Nawet wśród laików nie jest ich chyba tak dużo, ale to nie powód, by ich zakazywać. Apostołowie być może nie żenili się ponownie po śmierci swoich żon. Jednak Abraham po śmierci Sary ożenił się z kobietą imieniem Ketura i miał z nią dzieci, a Bóg nie miał nic przeciwko.
Owszem, Biblia mówi, że część osób poradzi sobie z posługą w Kościele będąc w celibacie i obejdzie się bez współżycia.
Mt 19.10-12 Rzekli Mu uczniowie: ”Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić”. Lecz On im odpowiedział: ”Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!”
Biblia podaje kilka przykładów celibariuszy zarówno w ST jak i NT.
Ze ST są to Miriam, Eliasz, Elizeusz i Jeremiasz. Jedynie ten ostatni otrzymał wyraźne zalecenie bezżenności - ale nie z uwagi na powołanie, a na tarapaty w jakie Izrael wpadł za jego czasów:
Jr 16,01-05 Pan skierował do mnie następujące słowo: ”Nie weźmiesz sobie żony i nie będziesz miał na tym miejscu ani synów, ani córek. To bowiem mówi Pan o synach i o córkach, które się narodzą na tym miejscu, i o matkach, które je porodzą, i o ojcach, którzy im będą dawać życie w tym kraju: Pomrą od rożnych śmiertelnych chorób, nie będą opłakiwani ani pochowani; będą służyć za nawóz na polu. Wygina od miecza i głodu, a zwłoki ich staną się zerem ptaków powietrznych i lądowych zwierząt. Bo to mówi Pan: Nie wchodź do domu żałoby, nie chodź opłakiwać i żałować ich, bo zawiesiłem swoja przychylność dla tego narodu - wyrocznia Pana - cofnąłem łaskę i miłosierdzie.
Natomiast w NT byli Jezus i Św. Jan Chrzciciel, oraz Apostołowie Św. Jan Ewangelista i Św. Paweł.
W innym fragmencie 1 Listu do Tymoteusza Św. Paweł ostrzega przed czasami kiedy małżeństwa - w ogóle, a nie tylko
dla tych którzy nie sprawują posługi w Kościele - będą zabronione.
1 Tm 4.01-04 Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. [Stanie się to] przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, [nakazują] powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę. Ponieważ wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre, i niczego, co jest spożywane z dziękczynieniem, nie należy odrzucać.
Czyli co innego dobrowolnie przyjąć celibat, a co innego zostać niejako zmuszonym do niego. Seminarium w KRK to nie jest dobrowolny celibat, lecz odgórnie narzucony przez przepisy KRK, nie mające odzwierciedlenia w Biblii. Co innego wszelkiej maści ruchy monastyczne (w tym zakony i będące chyba stosunkowo nowością instytuty świeckie), w których celibat był zawsze jedną z idei - bez względu na religię. Niemniej jednak rzymski-katolik wybierający posługę Kościelną musi przyjąć celibat, bez względu na to czy chce czy nie. Jeśli czuje powołanie zarówno do małżeństwa jak i do posługi Kościelnej, a żadnym sposobem nie daje rady wybrać między jednym i drugim, to jest w patowej sytuacji. Będąc w małżeństwie nie może być wyświęcony (chyba że owdowieje, idzie na diakona stałego, lub jest pastorem konwertytą do kapłaństwa w KRK, o czym piszę niżej) i nie może zawrzeć małżeństwa po święceniach (chyba, że uzyska dyspensę, ale przy tym musi odejść ze swojej posługi, o czym też piszę niżej).
Ciekawy fragment jest w Księdze kapłańskiej ST o małżeństwach arcykapłanów:
Kpł 21,13-15 Za żonę weźmie tylko dziewicę. Nie weźmie za żonę ani wdowy, ani rozwódki, ani pohańbionej, ani nierządnicy: żadnej z takich nie weźmie, ale weźmie dziewicę spośród swych krewnych. Nie zbezcześci potomstwa między krewnymi, bo Ja jestem Pan, który go uświęca!”
To jedyny fragment stanowiący dla mnie zagadkę. Z punktu widzenia pozostałych fragmentów można zrozumieć zakaz żenienia się z prostytutką (jest ryzyko, że będzie zdradzać męża) czy rozwódką (Jezus potępia rozwody). Jednak zatrzymajmy się przy wdowie i pohańbionej. Przecież obie mogły udowodnić cnotliwość w swoim życiu. Jeśli pohańbiona to zgwałcona, to gwałt sensu stricte jest wbrew woli kobiety, więc nie ma jej winy. Jeśli pohańbiona znaczy uwiedziona w wyniku swojej kochliwości, to tu - zgoda - jest ryzyko późniejszego zdradzania męża. Natomiast co w sytuacji jeśli zazwyczaj dobrze się prowadząc wpadła do łóżka mężczyzny z takich powodów jak niedobór miłości i złe warunki psychiczne w rodzinie? Owszem, zrobiła co zrobiła świadomie, ale nie z premedytacją.
Należy teraz zacytować najważniejszy fragment, który jest na samym początku Biblii. Bóg poleca w nim pierwszym ludziom - jeszcze przed ich grzechem pierworodnym - rozmnażać się i nic nie wspomniał o przymusie celibatu z jakichkolwiek względów:
Rdz 1,28 Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: ”Bądźcie płodniirozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ja sobie poddaną (...).
Natomiast jeśli w jakimkolwiek miejscu Biblia gani pożycie seksualne, to tylko wtedy kiedy mowa o cudzołóstwie.
II. Historia celibatu.
Najpierw miały na to wpływ względy religijno-filozoficzne, a potem ekonomiczno-logistyczne.
W pierwszych wiekach na popularność celibatu wpływała część tradycji pogańskich i ruchów gnostyckich, które wymieszały się z chrześcijaństwem. Należy jednak zaznaczyć, że - jak wspomniałam na początku - o ile jedną z idei życia konsekrowanego celibat zawsze był, to w kapłaństwie diecezjalnym jest stosunkowo nowością.
W swojej publikacji na Deon.pl (21.05.2013 09:00) p. Konrad Sawicki w sekcji Od kiedy obowiązuje celibat? stosunkowo klarownie objaśnia historię celibatu - streszczając i analizując książkę ks. bp. Grzegorza Rysia pt. Celibat (Kraków, Znak, 2002).
W wywiadzie dla Iwony Haberny (mateusz.pl) bp Ryś opowiada o tej książce. Powinien on jednak wiedzieć, że coś jest tradycją niekoniecznie znaczy, że jest pożyteczne. Przytoczę tu przykład starożytnej Sparty, gdzie aparat państwa nakazywał rodzicom porzucanie chorych noworodków.
W publikacji na Tygodnik.com ks. bp Adam Boniecki również opowiada o niej. Jak widać, on sam przedstawia tradycje pogańskie jako jedne ze źródeł przymusu celibatu. I jeszcze jedno: czemu za czasów seminarium bp. Bonieckiego nie wykładano historii dogmatów, rozwoju samoświadomości i sakramentów w KRK i czy tak samo jest obecnie?
W swojej publikacji we Frondzie p. Michał Gryczyński przedstawia część historii celibatu w KRK w sekcji Z dziejów celibatu. Dlaczego nawet kiedy jeszcze nie było prawnego usankcjonowania przymusu celibatu, to stopniowo odbierano duchownym możliwość ożenku? Skoro KRK ogłosił kilku żonatych papieży świętymi, czyli de facto uznał, że małżeństwo nie przeszkadza w pełnieniu posługi Kościelnej, czemu dalej tak lansowano celibat?
Wszystkie powyższe publikacje łączy pominięcie przyczyn ekonomiczno-logistycznych przymusu celibatu w KRK.
Dodaje je jednak autor publikacji Historia powstawania celibatu (Onet.pl, 10.11.2007).
Obowiązek celibatu został wprowadzony w 1074 roku przez Grzegorza VII. Od soboru laterańskiego II, który miał miejsce w 1139 r. kapłani nie mogli już się żenić, a żonaci mężczyźni zostawać duchownymi. W Polsce możliwość zakładania rodzin przez duchownych istniała jeszcze w XV w..
Przyczyną ekonomiczno-logistyczną wprowadzenia przymusu celibatu przez KRK było zatrzymanie w jego rękach majątku duchownego po jego śmierci, bo dotychczas otrzymywały ten majątek jego dzieci.
Mówi o tym Jonatan Dunkiel w swojej książce Apokalipsa, ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Świętego, kiedy cytuje fragment książki Davida Hunta (A Woman Rides the Beast Eugene, Oregon: Harvest House, 1994, s. 162-163).
W Biblii nie znajdziesz nauki o przymusowym celibacie, ani nie był on praktykowany przez apostołów. Nauka ta rozwinęła się wraz z systemem papieskim stając się stopniowo jego integralną częścią. Nie chodziło przy tym o kwestie moralne, gdyż celibat okazał się zarzewiem zła. Faktycznie, nakaz celibatu nie miał na celu zakazu seksu, lecz zakaz małżeństwa. Papież Aleksander II (1061-73) na przykład, nie zganił księdza, który popełnił cudzołóstwo z drugą żoną swego ojca, ponieważ nie popełnił on grzechu małżeństwa. Ten grzech był zaś uważany za wielkie zło i musiał być wyeliminowany z życia kapłanów, aby mogli być całkowicie poświęceni Kościołowi.
Przez wszystkie wieki nie tylko księża i prałaci, ale nawet papieże mieli kochanki i korzystali z usług prostytutek. Wielu praktykowało homoseksualizm. Nie ma jednak przypadku, aby któryś został ekskomunikowany za uprawianie seksu, natomiast wielu duchownych zostało usuniętych z kościoła za zawarcie związku małżeńskiego.
Małżeństwo a nie seks było uważane za skandal.
Skąd więc, aż do dzisiejszego dnia, taki nacisk na celibat, skoro nie jest on równoznaczny z seksualną abstynencją? Stąd, że nakaz celibatu ma bardzo praktyczną i lukratywną stronę dla kościoła: pozostawia księży, a w szczególności biskupów i papieży bez rodzin, którym inaczej zostawiliby swą majętność, przez co zubożyliby Rzym.
Fragment ten można znaleźć na stronie eliasz.dekalog.pl.
III. Punkty w Katechizmie Kościoła Rzymskokatolickiego.
Na stronie katechizm.opoka.org.pl znalazłam Katechizm KRK i - w rozdziale 3 - próby poparcia przymusu celibatu Biblią. Część z nich to te cytowane przeze mnie, dlatego omówię jedynie pozostałe.
Dziewictwo dla Królestwa Bożego
1618 Chrystus jest centrum całego życia chrześcijańskiego. Więź z Nim zajmuje pierwsze miejsce przed wszystkimi innymi więzami rodzinnymi lub społecznymi 117. Od początku istnienia Kościoła byli mężczyźni i kobiety, którzy zrezygnowali z wielkiego dobra małżeństwa, by iść za Barankiem, dokądkolwiek się uda 118, by troszczyć się o sprawy Pana i starać się Jemu podobać 119, by wyjść naprzeciw przychodzącemu Oblubieńcowi 120. Sam Chrystus powołał niektórych, by szli za Nim, przyjmując taki sposób życia, którego On pozostaje wzorem:
Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla Królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje! (Mt 19, 12).
Przypis 117
Łk 14,26 ”Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem.
Mk 10,28-31 Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: ”Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Jezus odpowiedział: ”Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, że nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi”.
Nie-robienie bożków z dóbr materialnych i ludzi nie oznacza celibatu! Co do pierwszego fragmentu, równie dobrze można powziąć stwierdzenie Jezusa Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści jako namawianie do nienawiści względem własnej rodziny. Co do drugiego, podobnie jest napisane w wersetach 28-30 rozdziału 18 Ewangelii Św. Łukasza, gdzie wtrącono też o żonie. Jednak Jezus nie mógł radzić nie-laikom porzucania współmałżonków i dzieci, a jedynie poświęcanie sprawom Bożym więcej czasu niż przez laików, co pośrednio wyjaśnia Św. Paweł w 1 Liście do Koryntian - odnosząc się, oczywiście, zarówno do laików jak i nie-laików:
1 Kor 7,03-06 Mąż niech oddaje powinność żonie, podobnie też żona mężowi. żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona. Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólna zgoda, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan.
1 Kor 7,10 Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuje nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża!
1 Kor 7,27 Jesteś związany z żoną? Nie usiłuj odłączać się od niej!
W innym wypadku, w jakim świetle zostałyby postawione słowa Św. Pawła z Listów do Tymoteusza i Tytusa odnośnie stanu cywilno-kościelnego biskupów, diakonów i diakonis, oraz te w których pisze, że żonaci Apostołowie powołani bezpośrednio przez Jezusa zabrali ze sobą swoje żony?
Zapewne ktoś wtedy przytoczy mi ten fragment:
1 Kor 7,29 Mówię, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, (...)
W kontekście reszty chodzi tu o to, by nie przesadzać ze współżyciem, a nie by go zaniechać.
Przypis 118
Ap 14,04 To ci, którzy z kobietami się nie splamili: bo są dziewicami; ci, którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka,
Skoro mowa o splamieniu, a nie po prostu o współżyciu, to w świetle wcześciejszych cytatów ten fragment Apokalipsy mówi o braku cudzołóstwa, a nie o celibacie. Inaczej współżyjące ze sobą małżeństwa byłoby grzesznikami.
Przypis 119
To werset 32 z 7 rozdziału 1 Listu do Koryntian, który objaśniam wyżej wraz z wersetami od 33 do 35 włącznie.
Przypis 120
Mt 25,06 Lecz o północy rozległo się wołanie: ”Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!”
Fragment pochodzi z Przypowieści o 10 pannach, z ktorych połowa byla nieroztropna i nie zabrała ze sobą zapasu oliwy do lamp na czas czekania na pana młodego. Kiedy Nieroztropne wróciły z miasta, gdzie w końcu poszły kupić oliwę, to pocałowały klamkę - bo pan młody zdążył przyjść i wpuścił Roztropne. Widzę dwie wersje kim te panny były. Pierwsza to taka, że były to po prostu druhny czekające na pana młodego. Druga to taka, że były to narzeczone czekające na swojego przyszłego męża, a Jezus mówił o kilku - a nie o jednej - dlatego, że w słuchającym go tłumie byli też poligyniści (poligynia to wielożeństwo, forma poligamii), którzy dzięki takiej formie lepiej zrozumieliby sens przypowieści (generalny stosunek Biblii do poligynii to inna sprawa). Przesłaniem tej przypowieści jest ostrzeżenie, by nie odkładać w nieskończoność postanowienia poprawy swojego życia.
1619 Dziewictwo dla Królestwa Bożego jest rozwinięciem łaski chrztu, wymownym znakiem pierwszeństwa więzi z Chrystusem, żarliwego oczekiwania na Jego powrót, znakiem, który przypomina także, że małżeństwo jest rzeczywistością obecnego świata, który przemija 121.
Przypis 121
Mk 12,25 Gdy bowiem powstania z martwych, nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie w niebie.
Tu pytano Jezusa o to, że jeśli kobieta poślubia kolejnego z siedmiu braci po śmierci poprzedniego, a potem sama umiera, to czyją żoną jest w Niebie. W tym fragmencie Ewangelii Św. Marka - tak samo jak w wersetach 34 i 35 rozdziału 30 Ewangelii Św. Łukasza - mowa o Niebie, a na razie to jesteśmy jeszcze na Ziemi. Poza tym, skoro Bóg stworzył Adama i Ewę jako małżeństwo i błogosławił im płodnością - oznacza to, że małżeństwo jest równe kapłaństwu i życiu konsekrowanemu.
1 Kor 7,31 ci, którzy używają tego świata, [niech żyją] tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata.
Chodzi o to, by nie przesadzać z używaniem dóbr doczesnych i nie porzucać dóbr duchowych, a nie by dobra doczesne kompletnie olewać. Przecież sam Jezus ze swoją matką i resztą swojej misjonarskiej ekipy bawili się na weselu w Kanie Galilejskiej, a kiedy zabrakło wina to sam zrobił wino z wody. Józef z Arymatei i Nikodem, przyjaźni Jezusowi członkowie Sanhedrynu, byli nadziani i Biblia ich za to nie gani. Wobec tego nie żyli rozrzutnie, ale brak rozrzutności nie oznacza życia ascetycznego.
Przypis 122
Hbr 5,03 I ze względu na nią powinien jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy.
Odnosi się to do obowiązków arcykapłana. Tylko gdzie tu mowa o celibacie skoro dwa inne fragmenty tego samego rozdziału Listu do Hebrajczyków, też w nawiązaniu do obowiązków arcykapłana, mówią coś innego:
Hbr 5,01-02 Każdy bowiem arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości.
Hbr 5,04 I nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron.
Czyli poza wypełnianiem obowiązków wynikających z posługi arcykapłan jest zwykłym człowiekiem, który może założyć rodzinę. Skoro mający dzieci Aaron (co do żony, to nie wiadomo czy owdowiał czy nie) jest podany jako przykład dobrego arcykapłana - to znaczy, że - jak wspominane w poprzedniej sekcji - posiadanie rodziny nie przeszkadza w obowiązkach kapłańskich.
Przypis 123
Ten cytat zawiera wersety 3-12 z Ewangelii Św. Mateusza, jego fragment opisuję wyżej. W wersetach od 3 do 9 faryzeusze próbowali zagiąć Jezusa w kwestii rozwodów.
1620 Obie rzeczywistości: sakrament małżeństwa i dziewictwo dla Królestwa Bożego pochodzą od samego Pana. To On nadaje im sens i udziela koniecznej łaski, by żyć zgodnie z Jego wolą 122. Szacunek dla dziewictwa ze względu na Królestwo 123 i chrześcijańskie rozumienie małżeństwa są nierozdzielne i wzajemnie się uzupełniają:
Kto potępia małżeństwo, pozbawia także dziewictwo jego chwały; kto natomiast je chwali, czyni dziewictwo bardziej godnym podziwu i chwalebnym. To, co wydaje się dobrem tylko w porównaniu ze złem, nie może być wielkim dobrem; ale to, co jest lepsze od tego, co wszyscy uważają za dobro, jest z pewnością dobrem w stopniu najwyższym 124.
Cytat spod tego ostatniego przypisu nie jest z Biblii, tylko Drugiego Soboru Watykańskiego (konst. Lumen gentium, 42; dekret Perfectae caritatis, 12; dekret Optatam totius, 10.) Nawet z tego nie wynika, by trzeba było wydawać przepisy wymagające celibatu od posługujących Bogu!
IV. Kodeks Prawa Kanonicznego i poprawki do niego.
Użyjmy w tym celu egzemplarza ze strony zaufaj.com.
Księga I "Normy ogólne".
Kan. 192 - Z urzędu zostaje ktoś usunięty albo dekretem wydanym zgodnie z przepisem prawa przez kompetentną władzę, z zachowaniem jednak uprawnień nabytych ewentualnie na mocy umowy, albo na mocy samego prawa zgodnie z przepisem kan. 194.
Kan. 194 - § 1. Mocą samego prawa zostaje usunięty z urzędu kościelnego: (...) 3 duchowny, który usiłował zawrzeć małżeństwo, choćby tylko cywilne. § 2. Usunięcie, o którym w nn. 2 i 3, tylko wtedy. może być urgowane, jeżeli wiadomo, że stwierdziła to kompetentna władza.
Księga II "Lud Boży" -> Część III "Instytuty życia konsekrowanego i Stowarzyszenia życia apostolskiego" -> Sekcja I "Instytuty życia konsekrowanego".
Kan. 599 - Ewangeliczna rada czystości podejmowana ze względu na Królestwo niebieskie, będąca znakiem przyszłego świata i źródłem obfitej płodności w niepodzielnym sercu, zawiera w sobie obowiązek doskonałej wstrzemięźliwości w celibacie.
Tytuł II "Instytuty zakonne".
Rozdział V "Wyłączenie członków z instytutu" -> Art. 3 "Wydalanie członków".
Kan. 694 - § 1. Na mocy samego prawa jest wydalony z instytutu członek, który: (...) 2 zawarł małżeństwo lub usiłował je zawrzeć, nawet tylko cywilne.
Tytuł III "Instytuty świeckie".
Kan. 721 - § l. Nieważnie zostaje dopuszczony do wstępnej próby: (...) 3 małżonek w czasie trwania związku małżeńskiego.
Księga IV "Uświęcające zadanie Kościoła" -> Część I "Sakramenty".
Tytuł VI "Święcenia" -> Rozdział II "Kandydaci do święceń".
Art. 1 "Wymogi stawiane kandydatom do święceń".
Kan. 1031 - (...) § 2. Kandydat do stałego diakonatu, nieżonaty, może być dopuszczony do tych święceń dopiero po ukończeniu przynajmniej dwudziestego piątego roku życia; związany zaś małżeństwem nie wcześniej, jak po ukończeniu przynajmniej trzydziestego piątego roku życia, i za zgodą żony.
Art. 2 "Wstępne wymagania do święceń".
Kan. 1037 - Nieżonaty kandydat do stałego diakonatu, jak również kandydaci do prezbiteratu, nie powinni być dopuszczeni do diakonatu, zanim w przepisanym obrzędzie nie oświadczą publicznie wobec Boga i Kościoła, że podjęli obowiązek celibatu, albo zanim nie złożą ślubów wieczystych w instytucie zakonnym.
Art. 3 "Nieprawidłowości oraz inne przeszkody".
Kan. 1041 - Do przyjęcia święceń nieprawidłowymi są: (...) 3 kto usiłował zawrzeć małżeństwo, nawet tylko cywilne, bądź sam związany węzłem małżeńskim albo święceniami lub wieczystym publicznym ślubem czystości, bądź też z kobietą związaną ważnym małżeństwem lub takim samym ślubem;
Kan. 1042 - Zwykłą przeszkodą, nie pozwalającą przyjąć święceń, są związani: 1 mężczyzna żonaty, chyba że jest zgodnie z prawem przeznaczony do stałego diakonatu;
Art. 4 "Wymagane dokumenty i badanie".
Kan. 1050 - Do dopuszczenia do święceń wymagane są następujące dokumenty: (...) 2 jeśli chodzi o przystępujących do prezbiteratu, zaświadczenie o przyjęciu diakonatu; 3 jeśli chodzi o przystępujących do diakonatu: świadectwo chrztu i bierzmowania oraz przyjęcia posług, o których w kan. 1035; ponadto zaświadczenia o złożeniu oświadczenia, o którym w kan. 1036; jeśli przystępujący do diakonatu stałego jest żonaty, potrzebne są świadectwa ślubu i zgody żony.
Tytuł VII "Małżeństwo".
Rozdział III "Poszczególne przeszkody zrywające".
Kan. 1078 - (...) § 2. Stolicy Apostolskiej jest zarezerwowana dyspensa: 1 od przeszkody wynikającej ze święceń lub z wieczystego ślubu publicznego czystości, złożonego w instytucie zakonnym na prawie papieskim;
Kan. 1088 - Nieważnie usiłują zawrzeć małżeństwo ci, którzy są związani wieczystym ślubem publicznym czystości w instytucie zakonnym.
Księga VI "Sankcje w Kościele" -> Część II "Kary za poszczególne przestępstwa" -> Tytuł V "Przestępstwa przeciwko specjalnym obowiązkom"
Kan. 1394 - § 1. Przy zachowaniu przepisu kan. 194, § 1, n. 3, duchowny usiłujący zawrzeć małżeństwo, choćby tylko cywilne, podlega suspensie wiążącej mocą samego prawa. Gdy po upomnieniu nie poprawia się i nadal daje zgorszenie, może być karany stopniowo pozbawieniami lub także wydaleniem ze stanu duchownego. § 2. Zakonnik ślubów wieczystych, który nie jest duchownym, usiłując zawrzeć małżeństwo choćby tylko cywilne, podlega interdyktowi wiążącemu mocą samego prawa, z zachowaniem przepisu kan. 694.
Kan. 1395 - § 1. Duchowny konkubinariusz poza wypadkiem, o którym w kan. 1394, oraz duchowny trwający w innym grzechu zewnętrznym przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu, wywołującym zgorszenie, winien być ukarany suspensą, do której, gdy mimo upomnienia trwa w przestępstwie, można stopniowo dodawać inne kary, aż do wydalenia ze stanu duchownego.
Widzimy więc, że - jak pisałam wyżej - seminarium czy życie konsekrowane w KRK to nie jest dobrowolny celibat, lecz odgórnie narzucony przez przepisy KRK.
Co ciekawe, w dekrecie Presbyterorum ordinis napisano ”Doskonała i dozgonna wstrzemięźliwość (...) nie jest wymagana jednak przez kapłaństwo z jego natury, jak to się okazuje z praktyki Kościoła pierwotnego i tradycji Kościołów wschodnich”.
Ponoć pastorzy protestanccy mający żony i dzieci nie muszą ich porzucać gdy przechodzą do KRK i zostają ichnimi kapłanami. Mówi o tym w wywiadzie dla Frondy jeden z konwertytów, ks. Oddvar Moi. Taki ksiądz może odprawiać msze, udzielać sakramentów i spowiadać, a przy tym spełnia obowiązki względem swojej rodziny. Jednak nie może "awansować" w hierarchii KRK i do końca zostaje wikarym. Ks. Moi wspomina tu jak było z tą kwestią u niego. Od siebie muszę dodać, że nic takiego jeśli jest dla konwertyty ważniejsza rodzina niż urzędy od proboszcza wzwyż. Jednak jeśli za pomocą wyższego urzędu żonaty duchowny chciałby autentycznie naprawiać Kościół ze względu na dobro wiernych - bo im wyżej, tym większy dostęp do aktów Prawa Kanonicznego, itp. - to nie ma szans, bo jako żonaty nie może "awansować".
Możliwość nie-porzucania rodziny przez pastora po przejściu do kapłaństwa w KRK powstała dzięki reformie zapoczątkowanej przez Piusa XII, papieża w latach 1944-58.
W rozmowie z Natemat.pl (z lutego 2016) p. Dariusz Bruncz, redaktor naczelny portalu Ekumenizm.pl, objaśnia cały proces konwersji.
Jest to zawsze kwestia indywidualnych ustaleń pomiędzy zainteresowanymi parafiami katolickimi i protestanckimi, pomiędzy którymi dokonuje się przejście duchownego (w jedną lub drugą stronę). Jeśli wszystko zostaje załatwione pomyślnie, do papieża jest kierowana prośba o udzielenie dyspensy i voila! ksiądz może zupełnie legalnie i bezgrzesznie mieszkać i żyć ze swoją żoną i ewentualnymi dziećmi.
Jednak dalej mówi coś co osobiście uważam za szokujące.
Celibat nie jest dogmatem Kościoła rzymskokatolickiego. Jest to kwestia tylko i wyłącznie zarządzonej w nim dyscypliny. Choć warto podkreślić, że za pontyfikatu Jana Pawła II doszło do bardzo mocnego steologizowania kwestii celibatu. proszę pamiętać, że są księża świeccy i zakonni. Świeccy to ci normalni księża parafialni, oni nie składają ślubów czystości. Te składają tylko zakonnicy. To, że księdzu świeckiemu nie wolno uprawiać seksu wynika jedynie niejako pośrednio ze złożonych przez niego ślubów – ponieważ składa śluby bezżeństwa, poświęcenia się całkowicie Chrystusowi, a nie żonie. To nie jest przecież wstrzemięźliwość seksualna. Tyle, że z racji tego, że w myśl nauki katolickiej seks jest możliwy tylko w małżeństwie ksiądz nie powinien uprawiać seksu.
Muszę zaoponować, suma sumarum duchownych diecezjalnych też obowiązuje czystość. Pismo Święte zabrania seksu pozamałżeńskiego. Skoro Prawo Kanoniczne nakazuje im celibat, a czystości nie - to nie żeniąc się, ale współżyjąc poza małżeństwem, popełniają grzech.
O konwersji nie-rzymskokatolickich duchownych chrześcijańskich do KRK wspomina też p. Łukasz Kamierczak w publikacji "Księża po przejściach" w serwisie Opoka.
Jeśli dopuszczalne jest wyświęcanie duchownych-konwertytów z innych wyznań chrześcijańskich którzy mają rodziny na kapłanów w KRK, to czemu nie wyświęcać też mężczyzn-laików mających rodziny?
Jak podaje podał portal wiara.pl (4.06.2009 07:42), Watykan wprowadził nowe procedury wobec kapłanów porzucających kapłaństwo z uwagi na to, że sporo z nich po założeniu rodzin wcale nie ubiegało się o dyspensę od celibatu.
Z tego co wyczytałam w tej publikacji, skutki przejścia mężczyzny ze stanu kapłańskiego do świeckiego są następujące. Taki mężczyzna może uczestniczyć w życiu KRK jako nie-duchowny, przystępować do spowiedzi i komunii, oraz wziąć ślub kościelny (jeśli dodatkowo był zakonnikiem, to ze ślubów zakonnych też będzie zwolniony). Jednak traci on wszelkie prawa i obowiązki kapłana (z wyjątkiem spowiadania wiernych w niebezpieczeństwie śmierci), oraz wszelkie godności i urzędy kościelne, a także nie wolno mu pełnić żadnych funkcji i nauczać przedmiotów teologicznych w katolickich instytucjach edukacyjnych (szkoły, uczelnie, itp.).
Czemu nie wolno mu robić tego wszystkiego? Byłby po prostu nieco mniej dyspozycyjny. Co do samej pracy w placówkach edukacyjnych, czemu nie wolno mu pracować w nich na utrzymanie siebie i rodziny skoro przecież czynne osoby duchowne i konsekrowane oraz teolodzy laicy zarabiają w nich nie tylko na swoje parafie i wspólnoty, oraz inne cele społeczne, ale również na własne utrzymanie?
Natomiast widzę cztery uzasadnienia czemu część osób duchownych nie ubiega się o dyspensę od celibatu, dopasowane odpowiednio do czterech grup takich osób.
Pierwsza czuje niezwykle silne powołanie zarówno do posługi Kościelnej jak i założenia rodziny. Jak pisałam, jest to możliwe.
Druga obawia się opinii publicznej z powodu porzucenia swojej posługi. Trzeba, mimo wszystko, zrozumieć strach przed ostracyzmem, w który włącza się też część rodzin samych zainteresowanych, oraz innych osób duchownych i konsekrowanych.
Trzecia nie widzi możliwości poradzenia sobie z takimi kwestiami jak zarobienie na utrzymanie "w świecie".
Czwarta nie chce rezygnować z pieniędzy, władzy, lub kariery. Widzi ona działalność w KRK jako lukratywne przedsięwzięcie.
Zamiast wpierw narzucać celibat, a potem udzielać w pewnych przypadkach tych dyspens - lepiej zawrzeć w przysiędze, że ewentualny związek będzie monogamiczny i wierność w nim. Będzie mniej strachu i mniej biurokracji.
V. Przymus celibatu w KRK w świetle realiów.
Jak wygląda przymus celibatu i reszta sfery seksualnej w świetle zarówno wstąpień do posługi Kościelnej jak i wystąpień z niej, oraz istnienia w niej?
Część tych osób odchodzi jedynie od swojej posługi (po dyspensie, o czym piszę wyżej), lub w ogóle z KRK (przejście do innego wyznania chrześcijańskiego lub apostazja), m.in. ze względu na swoje związki i chęć założenia rodziny. Jeszcze inna część dalej pełni swoją posługę, ale jest (krypto)konkubinariuszami. Oto przykłady doniesień mediów i literatury na ten temat, gdzie wypowiadają się zarówno sami zainteresowani jak i osoby prowadzące badania na ich temat.
Pani Krystyna przeszła śluby wieczyste i była zakonnicą, po tym czasie odeszła. Jednym z powodów jej odejścia byłś do mężczyzny, a jej rodzina była wzburzona jej decyzją. Zarówno przy wstąpieniu do swojej posługi jak i wystąpieniu z niej p. Krystyna była na 100% przekonana o słuszności swojej decyzji. Z kontekstu wynika, że uzyskała dyspensę od celibatu. Oto przeprowadzony z nią przez p. Jakuba Nocha wywiad w NaTemat.pl.
W opublikowanym na Pardon przez p. Tomasza Zająca (10.08.2009) artykule opisano sprawę związku ks. Józefa Friedla z jego partnerką. Jednak na Frondzie (20.06.2009 12:06) zamieszczono nieprawdę mówiąc, że ks. Friedl zmienił swoje stanowisko.
W National Catholic Reporter (Scott Alessi, 19.03.2013) piszą o zapowiedziach przez papieża Franciszka zmian w kwestii celibatu. Sama jestem ciekawa czy rzeczywiście ma taki zamiar i czy będzie to dotyczyć zarówno kapłaństwa jak i życia konsekrowanego.
W wywiadzie dla Dziennika Zachodniego seksuolog prof. Zbigniew Lew-Starowicz mówi m.in., że do jego pacjentów należą też osoby duchowne i konsekrowane nie radzące sobie ze swoim libido, a większość ich problemów wynika z życia w celibacie. Na podstawie tego co mu mówią radzi im co robić.
Osoby duchowne jednak nie zawsze się afiszowały, często chowały sutannę i habit. Zgłosiła się do mnie na przykład zakonnica i prosiła o pomoc, bo libido sprawiało jej problemy i odczuwała trudne do opanowania podniecenie. To był najczęstszy problem. Wypisywałem receptę, bo podniecenie seksualne można bowiem bardzo skutecznie leczyć farmakologicznie.
Droga życiowa tej zakonnicy powinna być tylko jej wyborem, jednak nie mogę zostawić tego przykładu bez komentarza. Otóż uważam branie środków farmakologicznych w stanie innym niż choroba, którą popęd seksualny przecież nie jest, za - delikatnie mówiąc - dziwne, gdyż to może tylko zaszkodzić doprowadzeniem do takich sytuacji jak "efekt jojo" (nagromadzona w wyniku tłumienia libido energia może uwidocznić się w niestosownej sytuacji). Podobnie twierdzi autor niniejszej publikacji na jaxa-kwiatkowski.blog.pl w następującym fragmencie:
Celibat może się pojawić na skutek praktyki duchowej, ale wcale nie musi – nie wszyscy są przeznaczeni właśnie do tej drogi. Tłumienie seksualności w różnych systemach religijnych za sprawą dogmatu, intelektualnej decyzji czy religijnego prawa jest absolutnym błędem i występowaniem przeciw prawom natury.Kościoły fałszywie zakładają, że księża czy biskupi znajdują się na takim poziomie rozwoju duchowego, że celibat jest jak najbardziej uzasadniony. Tymczasem to nie prawo kościelne czy doktryna decyduje, w którym miejscu rozwoju duchowego znajduje się kapłan, i czy celibat będzie mu służył w dalszej drodze duchowej. Z praktyki wiemy, że celibat jest niemal zawsze tłumieniem potrzeb seksualnych i a wielu kapłanów po prostu nie radzi sobie z regulacją własnego popędu.
W publikacji Powołanie a miłość (Rozmowy kobiece, 20.01.2016 10:02) jedna dziewczyna opowiada że była co prawda dopiero w postulacie (to pierwszy etap formacji klasztornej, więc jeszcze przed jakimikolwiek ślubami i uzyskanie dyspensy od celibatu nie jest potrzebne), ale jednak. Odeszła ze względu na miłość do mężczyzny, jak p. Krystyna. W każdym razie po odejściu z klasztoru udało się jej ułożyć życie z ukochanym.
W swojej książce Odejścia (Kraków, Homini, 2007) p. Maciej Bielawski - który był kiedyś księdzem i benedyktynem - opowiada m.in. o celibacie jako jednym z przyczyn porzucania posługi Kościelnej w KRK. Swoje wnioski popiera osobistymi obserwacjami i gruntownymi relacjami świadków, jako że przez 25 lat obracał się w rożnych strukturach KRK i sprawolał rozmaite posługi. Mówi zarówno o celibacie jako przyczynie odejścia z posługi Kościelnej jak i o tej posłudze duszpasterskiej u osób z innych wyznań chrześcijańskich, gdzie celibat dla nich nie obowiązuje. W wywiadzie dla Dziennik.pl (26.01.2008 01:32) nawiązuje nieco do swojej książki.
Podobnej polemiki podejmuje się też p. David Rice - były ksiądz i były dominikanin - w swojej książce Strzaskane śluby. Eksodus z kapłaństwa (Shattered vows. Exodus from the priesthood), wydanej na początku lat 90tych. Można przeczytać o niej w publikacji p. Michała Monikowskiego na Ekumenizm.pl (3.12.2003 12:04). Polecam też zapoznać się z podjętą pod artykułem dyskusją z uwagi na mnogość zawartych w niej argumentów 'za' i 'przeciw'.
W publikacji Zakonnica marzy o rodzinie (Onet.pl, Maja Stasińska, 27.09.2011 09:22) są zamieszczone relacje p. Anny i p. Małgorzaty, które opowiadają o życiu w klasztorze i po odejściu z niego. Pierwsza odeszła z zakonu jakiś czas po ślubach wieczystych, m.in. ponieważ dzieci, którymi zajmowała się jako zakonnica, obudziły w niej instynkt macierzyński. Druga odeszła jeszcze przed tymi ślubami, w klasztorze nie czuła się w pełni kobietą. Część osób kpiła z niej z tego powodu. Obie założyły szczęśliwe rodziny. Kontekst wskazuje na uzyskanie przez nie dyspensy od celibatu.
W liście pewnego byłego księdza zamieszczonym w Opoka.org.pl dobitnie widać jakie rozterki mogą targać osobą porzucającą posługę Kościelną ze względu na założenie rodziny.
Program dokumentalny Byłem księdzem (opublikowany 28.04.2011) również porusza kwestię odejść m.in. przez przymus celibatu:
Inne: Żona księdza (Wprost, Tomasz Terlikowski, 21.06.2009), Księża zrzucają sutannę ze względu na celibat (Wprost, Amelia Panuszko, 17.01.2013), The Vatican should do away with priestly celibacy (Telegraph, Peter Stanford, 16.02.2016).
Część osób niestety bezrefleksyjnie próbuje bronić przymusu celibatu.
1). Osoba żonata czy zamężna nie będzie mieć czasu na posługę Kościelną.
Można ten argument przyrównać do pomysłu nakazania celibatu osobom takich profesji jak lekarz, polityk czy członek służb mundurowych (policja i straż miejska, wojsko, marynarka). Poza tym, jak pisałam, sporo żonatych powołanych osobiście przez Jezusa zostało świętymi.
2). Obawa przed utrzymywaniem rodzin kapłanów, itp. przez instytucję KRK.
Przecież część czynnych osób duchownych i konsekrowanych podejmuje prace w lecznictwie i szkolnictwie czy innych dziedzinach, by zarobić na siebie, swoje parafie i wspólnoty, oraz inne cele. Czemu po odejściu ze swojej posługi osoba nie może pracować w nich jako laik?
3). Ryzyko osierocenia rodziny w razie śmierci.
Praca w laickich zawodach też niesie ze sobą to ryzyko - zwłaszcza jeśli mowa o polityce, służbach mundurowych, czy większych budowach. Mimo to ludzi tych profesji celibat nie obowiązuje.
4). Ryzyko nepotyzmu i obawa o opinie zwykłych ludzi w razie skandali.
Jedną z prób obrony przymusu celibatu tym argumentem podejmuje p. Michał Gryczyński we wspomnianym przeze mnie wyżej artykule na Frondzie.
Wystarczy przywołać naciski na duchownych ze strony ich rodzin w Kościele Wschodnim. A kto oglądał przed laty serial o duchownych anglikańskich widział, jak problemy rodzinne mogą wpływać na pracę duszpasterską. Jeden z nich był typowym „pantoflarzem", toteż parafią zarządzała jego apodyktyczna małżonka.
Czemu p. Gryczyński nie podał konkretnych przykładów tych nacisków w Kościołach Wschodnich, lub przynajmniej źródeł gdzie można je znaleźć? Czemu w przypadku Kościołów Anglikańskich przywoł jeden serial?
Jakie byłyby komentarze, gdyby kapłan został porzucony przez żonę, albo gdyby dziecko księdza popełniło przestępstwo?
Teraz właśnie są komentarze, tyle że pokątne, bo część osób posługujących w KRK żyje w konkubinatach i ma nieślubne dzieci.
W innych zawodach służebnych, w których ważne jest zaufanie ze strony zwykłego człowieka, celibat nie obowiązuje.
Postawy wobec osób odchodzących z posługi Kościelnej ze względu na konkretnego mężczyznę lub kobietę czy po prostu chęć założenia rodziny są różne. Bywają wśród nich - niestety - te wyrażające gniew i politowanie.
1). "Wcześniej błędnie rozeznali swoje powołania".
A co jeśli - jak pisałam - ktoś ma powołanie zarówno do życia małżeńskiego jak i posługi Kościelnej?
2). "To jak porzucenie męża lub żony dla kogoś innego, oni nie widzą konsekwencji - tam porzucasz żonę/męża i dzieci, a tu parafię czy wspólnotę".
Tylko, że z mężem lub żoną można rozładować swoje libido w wiadomy sposób - bez grzechu. Natomiast z plebanią, zakonem, instytutem świeckim, wspólnotą wiernych, itp. - nie.
Niektórzy wspominają o trudnościach w życiu małżeńskim i rodzinnym osób, które porzuciły posługę Kościelną. Jednak te trudności wynikają z tego, że seminaria czy formacje życia konsekrowanego, z racji swojej specyfiki, nie przygotowują ich do ról męża i ojca czy żony i matki.
Na spotkaniu "100 pytań do" w czasie Przystanku Jezus 2015 (Deon.pl, 16.08.2016 -07:00) ks. bp Grzegorz Ryś podaje dwa sposoby radzenia sobie z samotnością w celibacie. Jednak nie podzielam do końca jego stanowiska. Niewątpliwie należy docenić osoby duchowne i konsekrowane angażujące serce i czas w takie przedsięwzięcia jak szkolnictwo i lecznictwo, oraz pomoc charytatywna i praca z trudną młodzieżą. Nie można jednak pominąć tego, że część z nich, jak słyszymy, ma potrzeby seksualne i chęć założenia rodziny. Modlitwa i zaangażowanie w jakąś wspólnotę nie załatwi wszystkich potrzeb, nawet tych nie-materialnych.
W wywiadzie na zbawiciel.gda.pl (Dorota Zańko i Jarosław Gowin, 12.03.2003 00:14) ks. Ryś też porusza temat celibatu. Jednak co należy poradzić osobie chcącej podjąć zarówno posługę Kościelną jak i zawrzeć małżeństwo w KRK i w żaden sposób nie potrafiącej wybrać? Poza tym, czy za argument przemawiający za zniesieniem przymusu celibatu nie wystarczy fakt, że część osób sprawujących posługę Kościelną porzuca ją, czy wręcz odchodzi z KRK, ze względu na założenie rodziny, czyli de facto z powodu przymusu celibatu? Skoro różnorodność w KRK jest wartością, czemu by nie dopuścić do pełnienia w nim posługi Kościelnej (poza diakonami stałymi i pastorami konwertytami do posługi w KRK) zarówno celibariuszom jak i żonatym i mężatkom?
Osobiście widzę wśród osób podejmujących się posługi Kościelnej pięć grup podatnych na łamanie celibatu. Pierwsza wybiera ją z braku innego pomysłu na życie. Druga działa w myśl zasady "jakoś przeżyję w tym celibacie". Trzecia uważa ją za dobry sposób wyleczenia swoich zaburzeń seksualnych (homoseksualizm, pedofilia i efebofilia, itp.). Czwarta, też mająca te zaburzenia, chce je zamaskować. Piąta podejmuje posługę w KRK bo widzi w niej lukratywne przedsięwzięcie, dlatego robi to dla pieniędzy, władzy, lub kariery.
VI. Faworyzacja znanych celibariuszy nad znanymi żonatymi i mężatkami, oraz singlami na wydaniu.
W moim odczuciu wśród znanych osobistości KRK najgłośniej wspominani są celibariusze, natomiast dobrzy mężowie i żony, oraz rodzice, dziadkowie, itp., lub panny i kawalerowie na wydaniu, którzy pragnęli założyć rodziny są marginalizowani. A przecież byliby oni - jako doświadczeni praktycy w sprawach rodzinnych - dobrymi przykładami dla młodych ludzi, zwłaszcza w obecnych czasach, gdy widzimy co się dzieje na świecie w kwestii rodziny.
VII. Podsumowanie.
Biblia nie zmusza absolutnie nikogo do celibatu nawet jeśli ktoś chce pełnić posługę Kościelną będąc równocześnie w małżeństwie. Co najwyżej poleca ten stan w pewnych przypadkach. Mimo to KRK narzuca im go bez względu na to czy tego chcą (bo jeśli chcą pełnić posługę Kościelną, muszą zrezygnować z małżeństwa), a ponad to uznaje złamanie go za przestępstwo. Co ciekawe, i tak w pewnych przypadkach istnieją dyspensy od celibatu, a posiadanie rodzin nie przeszkadza w posłudze protestanckim pastorom konwertującym do kapłaństwa w KRK. Poza tym, część posługujących w KRK wcale nie przestrzega celibatu. Wobec tego wszystkiego czy nie lepiej znieść ten przymus?
Globaliści przeforsowali CETA. Teraz czas na na supertajną TiSA. Początek końca Europy?
HOT! ODSŁONY: 1721- Autor: chemik87
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 1721
Szef Rady Europejskiej Donald Tusk powiedział wczoraj otwartym tekstem: "CETA to pozytywny sygnał, który wiele znaczy w tym szczególnym momencie historii UE". Kolejnym celem eurokratów może być supertajna TiSA (Trade in Services Agreement), czyli Porozumienie w sprawie handlu usługami, którego nadrzędnym celem jest liberalizacja dostępu do rynku usług związanych z bankowością, służbą zdrowia czy transportem. Dlaczego obecne elity polityczne tak bardzo chcą wzmocnić wielkie korporacje kosztem państw narodowych?
TiSA czyli Trade in Services Agreement, to proponowane porozumienie międzynarodowe pomiędzy 24 stronami, wliczając Unię Europejską oraz Stany Zjednoczone. Celem układu jest otwarcie rynków i usprawnienie przepisów w takich dziedzinach jak wydawanie licencji, usługi finansowe i bankowe, telekomunikacja, handel elektroniczny, transport morski czy prawa pracowników tymczasowo wyjeżdżających za granicę w celu świadczenia usług.
Niestety, rozmowy i negocjacje w/s TiSA (które w imieniu wszystkich państw wchodzących w skład Unii Europejskiej prowadzi Komisja Europejska) nie są publiczne dostępne. Dostęp do tajnych dokumentów mają tylko i wyłącznie ich uczestnicy.
W 2014 roku doszło do wycieku części tajnych dokumentów dotyczących TiSA. Organizacja "Public Services International" (PSI) tymi słowy odniosła się wówczas do negocjowanej umowy: "TiSA umożliwiłaby dostęp do rynków krajowych na "nie mniej korzystnych" warunkach od dostawców krajowych wszystkich zagranicznych dostawców i ograniczyłaby zdolność rządów do regulowania, zakupu i świadczenia usług. To zasadniczo zmieniłoby regulację wielu publicznych oraz sprywatyzowanych lub komercyjnych usług z działania w interesie publicznym, na służenie interesom zysku prywatnych, zagranicznych korporacji".
Powstaje pytanie - dlaczego obecne elity polityczne tak bardzo chcą wzmocnić i dbać o interesy wielkich korporacji kosztem interesów państw narodowych?
Źródło: niewygodne.info.pl
Foto: pinimg.com / sadyogrody.pl / aegis.md / sideraconsult.com
Kontrrewolucja informacyjna!
Masz ciekawe informację? Zarejestruj się i podziel się nimi!
Wystąp z inicjatywą i zostań liderem OMON-u w swoim mieście! Poszukujemy chętnych do współpracy na zasadzie oddolnego i niezależnego dziennikarstwa. Zbudujmy wspólną strukturę wiadomości regionalnych!
Kontakt:
"Zbuduj z nami naszą nową rzeczywistość".
|
|
OMON - skr. OUR MEDIA & OUR NEWS
0% Cenzury i Propagandy
50% Zysków dla Najaktywniejszych Użytkowników
100% Otwartego i Oddolnego Dziennikarstwa
OMON.pl to pierwszy portal informacyjny tego rodzaju w Polsce. Dzieli się ze swoimi najlepszymi użytkownikami połową zysków(50%) uzyskanych z reklam i darowizn pod koniec każdego roku kalendarzowego.
Jest to nowatorska koncepcja otwartego i oddolnego dziennikarstwa, gdzie każdy ma szansę zamieścić dowolną wiadomość, materiał filmowy, zdjęcie itp.
Każdy zarejestrowany użytkownik ma również szansę ocenić dany artykuł i materiał, który przypadł mu do gustu i zasłużył na upublicznienie po przez przyznanie medalu. Użytkownicy z największą liczbą uzyskanych medali pod koniec roku kalendarzowego dostają odpowiedni procent z dochodów portalu, odpowiadający ich miejscu rankingowemu.
Charakter portalu odpowiada strukturze wojskowej, gdzie uzyskuje się odznaczenia i stopnie wojskowe, za określone działania związane z aktywnością na portalu jak i poza nim. Im większy stopień wojskowy(odpowiadający określonej liczbie medali), tym większe możliwości, uprawnienia i oddziaływanie w jakim kierunku ma się rozwijać portalu OMON.pl. Za wybitne osiągnięcia i od stopnia podoficerskiego można otrzymać odpowiednie odznaczenia i szarże do rąk własnych.
Portal ma stanowić alternatywę i przeciwwagę dla obecnych mediów głównego nurtu, gdzie informacje i wiadomości są kierowane i zatwierdzane odgórnie.
Portal OMON.pl daje całkowicie wolną rękę swoim użytkownikom, nie cenzuruje kontrowersyjnych treści, czy ciężkich tematów, które nie są poruszane przez mainstreamowe media, celowo bądź nie.
OMON ma na celu zintegrować wokół siebie wszystkie niezależne środowiska, witryny, blogi, dziennikarzy, aby zbudować i wykreować zupełnie nową rzeczywistość, jak i jakość w polskiej przestrzeni medialnej.
Zapraszam do rejestracji pod moim linkiem polecającym.
http://omon.pl/index.php/rejestracja?invitecode=chemik87
Jeżeli posiadasz Facebooka zapraszam do polubienia fanpage'a pod adresem:
https://www.facebook.com/OmonPL
- Autor: chemik87
- Kategoria: KOBIECY KĄCIK
- Odsłony: 2271
Fluor to trucizna, która podobno w małych ilościach nie jest w stanie nam zaszkodzić, a nawet wręcz przeciwnie - ma nam pomóc: leczyć zęby i kości. Zanim jednak fluor trafił do wody w kranach, pasty do zębów, gum do żucia, leków i dodatków żywieniowych, stosowany był w obozach zagłady jako środek do kontroli ludzkich umysłów. Czy zatem powinniśmy się go obawiać?
Fluoryzacja jest przypadkiem największego oszustwa medycznego w XX wieku.- Robert Carlton 1992 * W 1946 roku, CIA rozpoczęło tajną operację pod kryptonimem “Spinacz- Paperclip”. Operacja polegała na tajnym przewożeniu naukowców niemieckich do USA. Operacja polegała na tajnym przewożeniu naukowców niemieckich do USA. Niektóre publikacje podają, że operacja rozpoczęła się już w 1945 roku. Rezultatem praktycznego wykorzystania wiedzy uczonych niemieckich, były między innymi doświadczenia polegające na podawaniu fluoru do wody pitnej. Eksperymenty te przeprowadzano w ramach projektu Manhattan.[1]
“Manhattan” był to kryptonim projektu budowy bomby atomowej. Niemcy podawali fluor w obozach koncentracyjnych i obozach pracy przymusowej. Celem było stłamszenie woli więźniów. Fluor jest pierwiastkiem tej samej grupy, co brom, podawany w wojsku w celach sedatywnych- uspokajających.
Fluor spełnia tę rolę lepiej, ponieważ jest bezwonny i bez smaku, łatwiej, więc może być ukryty w wodzie.Wojsko USA stworzyło specjalny program “F", który miał ocenić odlegle skutki oddziaływania fluoru na ludzi. Zdawano sobie sprawę z negatywnej reakcji opinii społecznej na takie eksperymenty.
Wydano więc, np. w szpitalach weteranów, rozkaz, aby w przypadku wykonywania na chorych eksperymentów, opisywać je jako obserwacje rannych. (Podobnie postępowali Sowieci wydając zakaz uwidaczniania w kartach chorobowych faktu uczestnictwa w akcji ratunkowej po katastrofie w Czarnobylu w 1986 roku.)[2]
Zawrotna, błyskawiczna historia fluoru rozpoczęła się wkrótce po podpisaniu transkontynentalnego porozumienia pomiędzy koncernem niemieckim IG Farben, a korporacjami amerykańskimi takimi jak H. Ford i American Standard Oil-ROCKEFELLER, w 1928 roku.
Już na początku lat 30-tych ponad 100 amerykańskich firm dołączyło do listy współpracowników nowo powstałego giganta, zwanego American IG Farben. W skład zarządu tej korporacji międzykontynentalnej wchodzili m.in. - Edsel Bryant Ford - “Ford Motor Company”, Chas E. Mitchell - prezes banku Rockefellera - “City of New York”, Walter Teagle - prezes “Standard Oil New York”, Paul Wartburg - przewodniczący “Rezerwy Federalnej” i jego brat Max (twórca Lenina-Goldmana i rewolucji w Rosji, szef policji w Cesarstwie Niemieckim).
W 1939 roku dołączył do kooperacji główny producent aluminium ALCOA-Amerykańskie Przedsiębiorstwo Aluminiowe, należące do rodziny Mellonów, Colgate, Kellogg i Dupont.
Na marginesie chciałbym dodać, że protoplasta tego rodu – pan Pierre Samuel du Pont de Nemours - zaczynał karierę jako reformator oświaty w latach 70 - tych XVIII wieku. Był on także zasłużonym dla Polski. Rozpoczął reformy oświaty od Francji, przed rewolucją 1789 roku. Następnie kontynuował reformy oświaty w Polsce, pod szyldem księdza Konarskiego, co zakończyło się zamachem stanu w 1792 r. pod nazwą Konstytucji 3 Maja.
Du Point skończył na reformie oświaty w USA - u gen. Washingtona. Te wybitne zdolności edukacyjne zaowocowały otrzymaniem monopolu na handel prochem dla armii amerykańskiej.[3]
Sprowadzeni niemieccy chemicy do USA, wtajemniczyli Charlesa Eliota Perkinsa - eksperta rządu USA w program realizowany na zlecenie armii niemieckiej. Program polegał na dodawaniu fluorku sodu do wody, w takim stężeniu, aby więzień był “głupi i potulny” (Stephen 1995).
Podobnie postępowali Sowieci podając fluorek sodu do wody w lagrach. Niemcy wiedzieli, że fluoryzacja powoduje uszkodzenia mózgu. Konsekwencją tego uszkodzenia jest ograniczenie możliwości samoobrony i człowiek staje się bardziej potulnym w stosunku do “rządzących”.
Połowa pochłoniętego fluoru z dziennej porcji się kumuluje w organizmie.
Program był tak obiecujący, że zainteresowało się nim CIA włączając do programu prania mózgów zwanego MK - ultra.[4]
"Prawdziwym celem fluoryzacji wody jest zapanowanie nad ludźmi, ich kontrola i całkowite ubezwłasnowolnienie".[5] Charles Eliot Perkins
Dentystyczny mit o tym, że fluor zapobiega próchnicy powstał w 1939 roku, kiedy to “naukowiec” Gerald J. Cox, pracujący dla największego producenta aluminium - ALCOA, "odkrył", że fluor zmniejsza ubytki w zębach.
W 1947 roku pracownik Alcoa - Oscar R. Ewing został mianowany szefem Federalnej Agencji Bezpieczeństwa odpowiedzialnym za Publiczną Służbę Zdrowia - PHS. W okresie od 1947 do 1950 roku, aż w 87 miastach wprowadzono dodawanie fluorku do wody.
W ten sposób jeszcze przed opracowaniem wyników testów działania fluoru na organizm człowieka, wprowadzono go do powszechnego użytku. “Edukacja” społeczeństwa, a przede wszystkim wprowadzanie w błąd służby zdrowia, było opłacane z funduszy korporacji aluminium, korporacji nawozów sztucznych i przemysłu zbrojeniowego, szukających zbytu dla swoich odpadów. Wmówienie społeczeństwu o rzekomych korzyściach spożywania fluoru przynosiło przemysłowi dodatkowe olbrzymie zyski.[6]
W ten prosty sposób fluor, produkt odpadowy i wysoce toksyczny, stał się niemal z dnia na dzień poszukiwanym surowcem, aktywnym składnikiem pestycydów, fungicydów, środków znieczulających, leków psychiatrycznych i dermatologicznych, wszelkich płukanek do zębów, past. Fluor znajduje się w takich preparatach medycznych jak: Valium, Rohypnol, produkowanych przez F. Hoffmann-La Roche AG (IG FARBEN).[7]
Fluor jest stosowany także w takich lekach jak: Atorwastatyna, Deksametaziol, Ezetymib, Nebiwolol, Riluzol, Sparfloksacyna, Triamcinolon.Taki sposób zagospodarowania tego odpadu przyniósł przemysłowi dodatkowe miliardy zysku.
Dr Edward Bernays, finansowany przez korporacje aluminiowe, aby przekonać opinię publiczną rozpoczął kampanię oszustwa (engineering of consent.) Mottem działania Bernaysa było:"każdy pomysł zostanie zaakceptowany przez społeczeństwo o ile lekarze go wprowadzą."
Edward Bernays- 22.XI1891 - 09.III.1995r. wprowadzał w życie idee swego wuja Zygmunta Freuda
Odkrycie toksyczności fluoru jest trudne, ponieważ uszkadza cały szereg narządów od mózgu, poprzez kości, trzustkę (cukrzyca), wątrobę, układ hormonalny i immunologiczny. Przenikając przez łożysko ciężarnych kobiet powoduje nieobliczalne szkody w płodzie.
"Każda osoba pijąca sztucznie fluorowaną wodę przez okres ponad roku, nigdy nie będzie tą samą osobą fizycznie i psychicznie”- Charles E.Perkins [8]
Dzięki wpływom wojskowych, realizujących “Projekt Manhattan” zlecono Uniwersytetowi w Rochester w ramach programu “F", badanie mieszkańców miasteczka Newburgh. W miasteczku tym, bez wiedzy mieszkańców podawano fluor do wody pitnej. Badania były sponsorowane przez Komisję Energii Atomowej.[9]
Fluor powoduje niżej wymienione uszkodzenia organizmu człowieka:
1. zaburza syntezę kolagenu, prowadząc do rozpadu kolagenu w kościach, mięśniach, płucach, nerkach, ścięgnach,
2. wyczerpuje rezerwy energii i zmniejsza zdolność krwinek białych do fagocytozy. Nawet stężenie poniżej 1ppm, może poważnie obniżyć zdolność białych krwinek do niszczenia czynników chorobotwórczych,
3. fluor powoduje dezorientację układu odpornościowego, skutkuje to atakiem własnych komórek na tkanki i zwiększa wskaźnik wzrostu guza w raku,
4. fluor hamuje powstawanie przeciwciał we krwi,
5. fluor obniża aktywność tarczycy,
6. fluor jest konkurentem dla magnezu. Powoduje to zaburzenia pracy ok 300 enzymów,
7. fluor promuje rozwój raka kości,
8. fluor powoduje przedwczesne starzenie się ludzkiego organizmu,
9. fluor jest szczególnie niebezpieczny w rozwoju dzieci,
10.fluor powoduje większe spustoszenie w organizmie, wnikając poprzez układ oddechowy,
11.fluorki są stosowane jako protoplazmatyczne trucizny np. do zabijania gryzoni,
12.fluorki nie mają żadnego wpływu na próchnicę zębów u ludzi.
Badania wykonane przez Amerykański Narodowy Instytut Stomatologiczny udowodniły, że fluorkowanie wody nie ma ŻADNEGO znaczenia na powstawanie próchnicy u dzieci. W ramach programu przebadano ponad 40 000 dzieci z regionów z fluorkowaniem wody i z niskim poziomem fluoru w wodzie, nie znajdując żadnej różnicy w występowaniu próchnicy u dzieci.
Nawet UNICEF w 1999 roku podał, że rządy państw nie były wystarczająco informowane o tym, jak bardzo trującą substancją jest fluor szczególnie, dla dzieci.
Już w latach 60-tych z fluorowania wody wycofały się takie kraje jak Szwecja i Dania. W latach 70-tych ubiegłego wieku wycofały się z fluoryzowania wody Niemcy i Holandia. Także Francja, Austria, Norwegia i Belgia nie fluoryzują wody.
Pomimo faktu, że wiedza ta jest znana od 20-30 lat, w Polsce nadal przeprowadza się fluoryzację zębów u dzieci.
Zezwolono nawet na prowadzenie fluoryzacji bez zgody rodziców, tylko i wyłącznie za zgodą dyrekcji szkoły. Samorządy reprezentują niestety tak niski poziom informacji, że za nowy telewizor w szkole gotowe są na każdą durnotę.
W województwie pomorskim szeroko zakrojone badania nad toksycznym działaniem fluoru prowadzono od 1994 roku. Niestety były wojewoda M. Płażyński, 1990-1996, wstrzymał finansowanie badań w chwili, kiedy okazało się, że jedynym emiterem fluoru są Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych usadowione w centrum miasta. Zakłady te od 1983 roku działały bez zezwolenia.
Także następni wojewodowie: Henryk Wojciechowski (1996-1997), Tomasz Sowiński (1998-2001), J. Kurylczyk (2001-2004), Cezary Dąbrowski (2004-2006), nie podjęli akcji badania dzieci pod kątem zatrucia fluorem.
W publikacji Badania wykonywane na zlecenie GZNF przez prof. J. Krechniaka i prof. B. Klepacką – Adamkiewicz wykazywały ( wersja w języku polskim) brak oddziaływania fluoru, a w wersji angielskiej masowe występowanie fluorozy w badanym regionie. Prof. B. Klepacka-Adamkiewicz awansowała na pełnomocnika prezydenta do spraw fluoryzacji.
Sanepid, jak również Wydziały Ochrony Środowiska nie ostrzegały społeczeństwa o przekroczeniu norm skażenia fluorem. W jednej z dzielnic Gdańska, notowano w powietrzu 200 krotne przekroczenie dopuszczalnej wartości. Pomimo wielokrotnych apeli środowisk naukowych o wprowadzenie zakazu sprzedaży past z fluorem w regionie, administracja, zarówno samorządowa jak i rządowa uchylała się od podjęcia decyzji.
Jedyny zakład w Pomorskiem Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych emitujący toksyczny fluor na teren całej gdańskiej aglomeracji
Wykonane już w latach 1964-1967 przez prof. Fryderyka Pautscha z AMG i jego zespół badania wykazały teratogenne, rakotwórcze i mutagenne działanie fosfogipsów -wiceprzewodniczący (1967–1968) Międzynarodowej Komisji Oceanograficznej UNESCO. [10]
Powtórzone przez zespół J. Jaśkowskiego w latach 1995-2000r., badania ponad 2000 dzieci i mieszkańców zagrożonych dzielnic potwierdziły wszystkie elementy działania fluoru na ludzi, wymienione powyżej. W okresie ok. 25 lat działania GZNF umieralność na raka, w rejonie składowiska odpadów niebezpiecznych “Wiślinka”, wzrosła z 11% w latach 60-tych, do 45% w latach 90-tych.[11]
Prowadzona w tym okresie ( od 1994 do 2004r) przez sędziego Miastkowskiego, sprawa w Sądzie Gospodarczym w Gdańsku o zaniechanie skażenia środowiska przez GZNF, zakończyła się po 10 latach oddaleniem powództwa. Ciekawostką jest fakt, że 15 lat wcześniej ten sam sąd, ale inny sędzia, jeszcze w stanie wojennym, uznał szkodliwość działalności zakładu.
Nawet ówczesny wojewoda gen. Cygan, wydając w 1982 roku, zezwolenie na podwyższenie wysokości składowiska odpadów niebezpiecznych napisał, że generalnie zakład nie ma prawa działać ale otrzymał polecenie z Ministerstwa, zmuszające do wydania zgody.
Sędzia sądu Apelacyjnego, sprowadzony z Elbląga - J. Machoj (sygn.akt IACa312/06), odrzucił apelację w 2008 roku. W celu uwiarygodnienia sprawy powołał dodatkowych biegłych z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w osobach: prof. prof. Bolesław Bieniek, Zdzisław Ciećko, Jerzy Czapla i dr Zbigniew Brudziński, którzy jak to zeznali do akt, nigdy nie badali wcześniej fluorozy, co zresztą było wyraźnie widoczne w czasie przesłuchania.
Doszło nawet do fałszowania protokołu z wizji lokalnej i badań.
Udowodniono, że pomimo, iż badań nie przeprowadzono, wyniki badań znalazły się w aktach sprawy. Gdańska prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa.
Wojewódzki inspektor Ochrony Środowiska, p. Halina Czarnecka, a uprzednio dyr. Wydziału Urzędu Wojewódzkiego skutecznie blokowała wszelkie negatywne dla GZNF posunięcia. Nawet w momencie przerwania wałów ochronnych i dostania się wieluset tysięcy metrów sześciennych zatrutej wody do Wisły, nie podjęła żadnych działań.
Widoczne chmury pyłu z hałdy odpadów niebezpiecznych w Wiślince zasypujące teren, aż do odległego o 30 km, w linii prostej Elbląga. Dla Urzędu Wojewódzkiego, ani dla sądu zdjęcia te, nie były dowodem, że hałda pyli.
W tym samym czasie Raport Greenpeace dotyczący Gdańskich Zakładów Nawozów Fosforowych nosił nazwę, cyt.:”CICHY ZABÓJCA”.
W wymienionym okresie zachorowalność na raka w regionie pomorskim, wzrosła z ok. 3000 przypadków rocznie do ponad 17 000. Liczba zgonów na raka potroiła się z ok. 1500 do ponad 5000. Finanse natomiast jakimi dysponuje NFZ na leczenie nowotworów w regionie, tj. ok 70 milionów złotych, wystarczają na leczenie co 200- go chorego. Powoduje to legalną, lecz ukrytą eutanazję.
Pikanterii sprawie dodaje fakt, że wszelkie próby zamknięcia truciciela odbijają urzędnicy wydziału “Ochrony Środowiska” twierdzeniem cyt.:“nie zabija się kury która znosi złote jaja”.
Świadomość szkodliwego działania fluoru jest zadziwiająco MAŁA w Polsce!
Powodem jest brak informacji. Czasopisma medyczne unikają tego tematu. Publikują raczej reklamówki koncernów farmaceutycznych oraz lobby przemysłowego dysponującego grantami dla wyższych uczelni. Także w podobny sposób postępuje Urząd Wojewódzki, dofinansowując badania pod kątem swojej polityki regionalnej.
Duże przedsiębiorstwa dbają o to by ich byli pracownicy zostawali zatrudnieni w odpowiednich urzędach. Podobnie jak to ostatnio robi koncern Monsanto w stosunku do wyższych uczelni USA, o czym szeroko donosiła prasa.
Na żadnej z konferencji pediatrycznych w minionym okresie 20 lat nie poruszano sprawy trucia dzieci fluorem np. z powodu przymusowej fluoryzacji czy też pastami do zębów zawierającymi fluor.
Podobnie Towarzystwo Diabetologiczne podając gwałtowny wzrost cukrzycy, szczególnie u młodocianych, w ogóle nie odnosi się do fluoryzacji. Największy wzrost zachorowań na cukrzycę w Polsce, szczególnie u młodocianych notuje się w województwie pomorskim.
Niniejszy artykuł jest próbą informacji społeczeństwa o szkodliwości fluoru. Wszyscy od ponad 30 lat doświadczamy NA SOBIE jego skutków w mniejszym lub większym stopniu. Potwierdzają to także wielokrotnie przeprowadzane badania. Wpływ szkodliwych substancji na środowisko w którym żyjemy, jest niemal zabójczy.
Mimo tego, nie można wyegzekwować jego ograniczenia, - ani drogą ustawodawczą, ani sądową, ani poprzez publikacje w czasopismach fachowych.
Pozostaje więc szeroko zakrojona akcja informacyjna – przekazywana drogą internetową – dopóki można jeszcze to uczynić.
P.S.
Najnowsze doniesienie "Rynek Zdrowia" z 30 maja 2012roku[12]:
"w szpitalach województwa pomorskiego lekarze zgłaszają braki dwóch leków stosowanych w hematologii: alkeranu i leukeranu. Zapasy produktów kończą się, a szpitale mają problem z zaopatrzeniem"
A to dopiero maj, co będzie do końca roku?
Podsumowanie:
Fluor jest bardziej trujący aniżeli ołów. Jego koncentracja w wodzie nie powinna przekraczać 0.5ppm. Polska norma podaje 1.5 mg/l ale w temperaturze 18C. W UE taka wartość może być akceptowana w temperaturze 10C.
Polska norma nie uwzględnia metody pomiaru!
Roztwór fluorku potasu o stężeniu 0.45ppm wystarczy do znacznego spowolnienie reakcji sensorycznych i umysłowych.Do tej pory nie uwzględnia się sumy fluorków ze wszystkich źródeł, a przede wszystkim z powietrza.
Powiązane:
|
|
|
|
|
|
Źródło: naszeblogi.pl/30431-dr-jerzy-jaskowski-fluor-cichy-zabojca / kuchnia-kuchnia.pl / youtube.com
Foto: ohme.pl / warszawawpigulce.pl / myloosetooth.com
Więcej:
http://www.frech.org.pl
[1] http://pl.wikipedia.org/wiki/Operacja_Paperclip
http://en.wikipedia.org/wiki/Paper_clip
[2] http://pl.wikipedia.org/wiki/Manhattan_Engineering_District
http://en.wikipedia.org/wiki/Manhattan_Project
http://www.projekt-manhatan-pl.com/
[3] http://pl.wikipedia.org/wiki/IG_Farben
http://en.wikipedia.org/wiki/IG_Farben
http://reformed-theology.org/html/books/wall_street/chapter_02.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Alcoa
http://en.wikipedia.org/wiki/Alcoa
http://pl.wikipedia.org/wiki/DuPont
[4] http://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Elliott_Perkins
http://en.wikipedia.org/wiki/Project_MKULTRA
http://pl.wikipedia.org/wiki/MKULTRA
[5]http://www.era-zdrowia.pl/strefa-toksyczna/dodatki-do-zywnosci/fluor-cichy-zabojca-z-kranu.html
[6] http://www.fluoride-history.de/cox.htm
http://www.fluoride-history.de/official.htm
[7] http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/fluoridation.htm
[8] http://www.indigenousrights.net.au/person.asp?pID=983
http://www.kuchnia-kuchnia.pl/pl15/teksty1019/fluor_czy_to_na_pewno_leka...
[9] http://pl.wikipedia.org/wiki/Manhattan_Engineering_District
[10] http://www.google.com/search?client=safari&rls=en&q=prof.Pautch&ie=UTF-8...
[11] http://www.simpgda.pl/simpgda/pliki/fluor.pdf
http://www.worldcat.org/identities/lccn-n94-57452
http://books.google.pl/books/about/Źródła_i_skutki_działania_promieniow.html?id=xOBMHQAACAAJ&redir_esc=y
http://www.interwencja.polsat.pl/Interwencja__Oficjalna_Strona_Interneto...
http://gdansk-wyspa-sobieszewska.mojeosiedle.pl/viewtopic.php?t=2623
[12] http://www.rynekzdrowia.pl/Finanse-i-zarzadzanie
Kontrrewolucja informacyjna!
Masz ciekawe informację? Zarejestruj się i podziel się nimi!
Wystąp z inicjatywą i zostań liderem OMON-u w swoim mieście! Poszukujemy chętnych do współpracy na zasadzie oddolnego i niezależnego dziennikarstwa. Zbudujmy wspólną strukturę wiadomości regionalnych!
Kontakt:
"Zbuduj z nami naszą nową rzeczywistość".
|
|
OMON - skr. OUR MEDIA & OUR NEWS
0% Cenzury i Propagandy
50% Zysków dla Najaktywniejszych Użytkowników
100% Otwartego i Oddolnego Dziennikarstwa
OMON.pl to pierwszy portal informacyjny tego rodzaju w Polsce. Dzieli się ze swoimi najlepszymi użytkownikami połową zysków(50%) uzyskanych z reklam i darowizn pod koniec każdego roku kalendarzowego.
Jest to nowatorska koncepcja otwartego i oddolnego dziennikarstwa, gdzie każdy ma szansę zamieścić dowolną wiadomość, materiał filmowy, zdjęcie itp.
Każdy zarejestrowany użytkownik ma również szansę ocenić dany artykuł i materiał, który przypadł mu do gustu i zasłużył na upublicznienie po przez przyznanie medalu. Użytkownicy z największą liczbą uzyskanych medali pod koniec roku kalendarzowego dostają odpowiedni procent z dochodów portalu, odpowiadający ich miejscu rankingowemu.
Charakter portalu odpowiada strukturze wojskowej, gdzie uzyskuje się odznaczenia i stopnie wojskowe, za określone działania związane z aktywnością na portalu jak i poza nim. Im większy stopień wojskowy(odpowiadający określonej liczbie medali), tym większe możliwości, uprawnienia i oddziaływanie w jakim kierunku ma się rozwijać portalu OMON.pl. Za wybitne osiągnięcia i od stopnia podoficerskiego można otrzymać odpowiednie odznaczenia i szarże do rąk własnych.
Portal ma stanowić alternatywę i przeciwwagę dla obecnych mediów głównego nurtu, gdzie informacje i wiadomości są kierowane i zatwierdzane odgórnie.
Portal OMON.pl daje całkowicie wolną rękę swoim użytkownikom, nie cenzuruje kontrowersyjnych treści, czy ciężkich tematów, które nie są poruszane przez mainstreamowe media, celowo bądź nie.
OMON ma na celu zintegrować wokół siebie wszystkie niezależne środowiska, witryny, blogi, dziennikarzy, aby zbudować i wykreować zupełnie nową rzeczywistość, jak i jakość w polskiej przestrzeni medialnej.
Zapraszam do rejestracji pod moim linkiem polecającym.
http://omon.pl/index.php/rejestracja?invitecode=chemik87
Jeżeli posiadasz Facebooka zapraszam do polubienia fanpage'a pod adresem:
https://www.facebook.com/OmonPL
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: SPORT
- Odsłony: 486
Opis z linka:
W warszawskim Zespole Szkół Specjalnych nr 99 przy ul. Różanej odbędzie się już 24 listopada Turniej Szachowy. Mateusz Klimowicz, przedstawiciel Organizatorów mówi bardzo interesująco o idei Turnieju. Turniej zeszłoroczny był wielkim sukcesem m.in. dzięki pomocy pracowników Banku Pekao SA w Warszawie.
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 291
W dniu 10 stycznia na profilu magazynu Integracja na Facebooku skrytykowano opublikowany dwa dni wcześniej na łamach weekendowego dodatku Plus Minus do dziennika Rzeczypospolita artykuł Czy ludzie niezrównoważeni psychicznie powinni być przyjmowani na uczelnie wyższe (Plus Minus, dr hab. Piotr Nowak, 5.01.2017).
Według artykułu z Wirtualnej Polski (Luiza Łuniewska, 17.01.2017 17:28) żaden dr Zdzisław Niewieski nie istnieje i całą historię opisaną w swojej publikacji dr Nowak - wykładowca Uniwersytetu w Białymstoku - wymyślił na jej potrzeby, podczas gdy opisany w niej student z Zespołem Aspergera, czyli odmianą autyzmu, to jego student.
Jeśli przynajmniej część relacji dr. Nowaka z publikacji w Plus Minus to prawda, to czy zrobił on wszystko co było możliwe zanim zdecydował się na rozmowę z rektorem, bo podał jedynie część informacji? Z tego co mówił, część jego studentów otwarcie mówi o niedogodnościach wynikłych z zachowania kolegi, część sprawę ignoruje, a część boi się cokolwiek powiedzieć ze względu na poprawność polityczną, także u innego wykładowcy uczącego tego studenta mają miejsce podobne sytuacje. Jednak czy te informacje uzyskał z przypadkowych rozmów czy były one przeprowadzane konkretnie w celu rozwiązania problemu?
Natomiast ze słów kolegów studenta z ZA wynika coś innego:
Student z Aspergerem jest jego kolegą z roku. Jak relacjonuje, prof. Nowak nie wpuścił go na drugie zajęcia, bo po pierwszych uznał go za "wariata".
- Chłopak nie rozumiał, dlaczego nie może wejść, sytuacja trwała około 20 minut. Prawie płakał, cholernie mu zależało na wszystkich zajęciach, nie wiedział, o co chodzi. Pan profesor nie potrafił mu tego wyjaśnić i kazał mu wyjść. Następnie przy zamkniętych drzwiach wszystkim "zdrowym" studentom przez pół godziny opowiadał o konieczności wyrzucenia z uczelni wyższych "wariatów i kryminalistów", wśród których znalazł się mój kolega - relacjonuje student. Jego skargę na prof. Nowaka opublikował na swoim profilu facebookowym pisarz Jacek Dehnel, który dociekał też, czy zachowanie studenta z dysfunkcją na pewno nie przeszkadza innym.
Według studentów ich kolega z ZA przeszkadza tylko temu jednemu wykładowcy. Czasami, rzeczywiście, zdarza mu się przerwać wypowiedź pytaniem, ale dla innych nauczycieli akademickich i pełnosprawnych studentów nie jest to żadną uciążliwością.
Źródło: artykuł p. Luizy Łuniewskiej opublikowany w Wirtualnej Polsce w dniu 17.01.2017 17:28.
Niemniej jednak, dr Nowak opisał niejako prywatną sprawę swojego studenta bez jego wiedzy i zgody, i to z taką drobiazgowością, że wiadomo było o kogo chodzi. Mogło to narazić chłopca na nieprzyjemności ze strony opinii publicznej. Na dodatek dr Nowak nie baczył na to czy ktoś nie sprawdzi czy w jakiejkolwiek szkole wyższej wykłada ktoś taki jak dr Zdzisław Niewieski. Wykazał się więc nie tylko brakiem szacunku do czyjejś prywatności, ale i nieodpowiedzialnością!
W jego artykule są dwa zagadkowe fragmenty:
I jak każdy chory zasługuje nie na osobne traktowanie w ramach „indywidualnej organizacji studiów", ale na leczenie.
(...)
Przed wieloma laty, gdy mój wybitny, niewidomy student kończył studia z wyróżnieniem, przyjąłem go do redakcji kwartalnika filozoficznego „Kronos", w którym mogliśmy współpracować dalej. Dla mnie było to czymś tak oczywistym jak oddychanie. Dziś jest tłumaczem pism Hannah Arendt, Jacoba Taubesa, D.H. Lawrence'a. Na Wydziale Artes Liberales UW przygotowuje doktorat o perspektywie (sic!).
Widać, że o tym niewidomym studencie wyraża się w pozytywniejszym świetle. Dlatego wnioskuję u niego brak uprzedzeń do osób ze schorzeniami fizycznymi. Natomiast w przypadku osób ze schorzeniami umysłowymi wykazuje się on niedoborem wiedzy skoro uważa schorzenia psychiczne za to samo co schorzenia intelektualne.
Ludzie z ZA zachowują się, owszem - specyficznie, ale jednocześnie mają bardzo wysokie IQ. Dlatego przynajmniej część profesji wymagających sprawnego intelektu nie powinna stanowić dla takiej osoby problemu i przy pewnych modyfikacjach, umożliwiających ich współpracę z innymi w sferze edukacyjnej i zawodowej, może ona być doskonałym uczniem czy studentem i doskonale pełnić swoje późniejsze profesje. Czyli schorzenia psychicznie to nie to samo co schorzenia intelektualne, nie mówiąc już o porównywaniu ze schorzeniami fizycznymi. Innym przykładem może być np. wyczynowiec na motocyklu (zdrowie fizyczne), który jest też geniuszem z fizyki kwantowej (nieprzeciętny intelekt), ale cierpi na silną klaustrofobię (chorobliwy lęk przed zamkniętymi pomieszczeniami, schorzenie psychiczne).
Generalnie uważam, że każdy wykładowca (i odpowiednio nauczyciel w podstawówce, gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej) w sytuacji jak u dr. Nowaka powinien takie sprawy załatwić najtaktowniej jak się da. Przede wszystkim, powinien najpierw porozmawiać z samym studentem na temat ewentualnych modyfikacji zajęć, itp., by przy jednoczesnym uczestnictwie w nich nie zakłócał ich. Potem - jeśli rozmowa nie wypali, powinien porozmawiać ze studentami z jego grup czy w związku z zachowaniem kolegi mają problemy ze skupieniem się na zajęciach (oczywiście z każdym z osobna, by nie tworzyć krępujących sytuacji) i z innymi uczącymi go wykładowcami jak oni sobie radzą z tą kwestią. Jeśli ci wykładowcy nie są w stanie nic mu poradzić, a na dodatek sami też sobie nie radzą, i on i oni powinni wspólnie poprosić rektora o zwołanie zebrania, w którym uczestniczyliby też pracownicy uczelni zajmujący się sprawami kształcenia osób niepełnosprawnych, by razem zastanowiono się co robić.
O ile nie tracą pozostali uczniowie czy studenci, osoby ze schorzeniami zarówno fizycznymi jak i umysłowymi powinny mieć prawo do edukacji. Po prostu potrzebne są takie warunki, w tym - w razie czego - pewne ułatwienia dla takiego ucznia/studenta, by nie tracił ani on ani pozostali. Jeśli mówimy o schorzeniach umysłowych powodujących u chorego specyficzne - nieraz niebezpieczne - zachowania, trzeba spojrzeć nieco inaczej. Uczeń czy student z takim schorzeniem powinien mieć prawo do uczenia się w danej placówce edukacyjnej - jeśli podjął leczenie i doszło ono do takiego etapu, że nie przejawia on zbytnio zachowań mogących zakłócać naukę innym czy zagrażać im, dopytuje się o wszelkie możliwości kształcenia osób z jego chorobą, oraz dokumenty o jego schorzeniu są dostarczone placówce. Natomiast jeśli przysłowiowo odmawia współpracy, to sprawa jest oczywista. Dodatkowo nauczyciel - czy to akademicki czy nie-akademicki - powinien mieć przynajmniej podstawową wiedzę na temat schorzeń fizycznych i umysłowych. Wtedy będzie mieć jakiś punkt zaczepienia w razie uczenia ucznia czy studenta z którymś ze schorzeń.
Sama miałam podobne przejścia zarówno jako osoba z wadą wzroku (degeneracją siatkówki) jak i osoba potrzebująca skupienia podczas lekcji. Moje problemy ze wzrokiem mam od urodzenia, dlatego od początku mojej edukacji potrzebowałam pewnych ułatwień technicznych, z których na studiach też korzystam. I nigdy, na żadnym jej etapie, nie zgłaszano pretensji w sprawie mojego wpływu na uczenie się pozostałych osób w moich klasach. Natomiast znałam jednego ucznia cechującego się zachowaniami kompulsywnymi (czyli nie wynikającymi ze nieprawidłowego wychowania). Nie stanowił zagrożenia, jednak jego zachowanie nosiło znamiona niestandardowego i w pewnych przypadkach mógł wpływać absorbująco na innych uczniów. Była wtedy możliwość dla uczniów z orzeczeniem o niepełnosprawności możliwość dojazdu ze szkoły do domu, ja i ten chłopiec korzystaliśmy z tego i czasem jechaliśmy tym samym kursem, stąd wiedziałam z czego wynika jego zachowanie. Raz na przerwie przyszedł do naszej klasy kiedy wycierałam tablicę i zaczął grzebać ołówkiem w moich włosach, ale przyszła nauczycielka i załagodziła sytuację. Wiedząc to wszystko jestem pewna, że nie mogłabym skupić się na nauce chodząc na zajęcia do w tych samych grupach co taki uczeń/student. Czy ktoś poczyta mi to za poniżanie takich osób? Przecież nawet część teoretycznie zdrowychuczniów swoim zachowaniem potrafi rozpraszać skupionych na zajęciach. (o czym wspominam na moim blogu w publikacji z dnia 23.02.2016). Sama wobec takiej sytuacji cierpiałam w szkole. Kiedy próbowałam przekonać nauczycielkę przedmiotu, na którym klasa najbardziej hałasowała, by zrobiła coś z ich zachowaniem, odparła, że potem rodzice tych uczniów przyszliby do niej dziwiąc się czego ona chce od ich dziecka. Jeśli część uczniów czy studentów zdrowych potrafi zakłócać zajęcia bo jest źle wychowana, to co dopiero mówić o tych z zachowaniami wynikłymi ze skomplikowanego schorzenia umysłowego?
Dlatego dziwi mnie, że w wypowiedziach dotyczących publikacji dr. Nowaka mało kto przedstawia temat edukacji osób ze schorzeniami umysłowymi z różnych perspektyw.
Publikacja wywołała lawinę komentarzy, które zebrał i ustosunkował się do nich p. Mateusz Różański w swojej publikacji na łamach portalu niepełnosprawni.pl (18.01.2017) (podał on również ten artykuł z Wirtualnej Polski), a Integracja opublikowała ją na swoim Facebooku w dniu 18 stycznia. Jak dotąd właśnie bezpośrednio pod tą publikacją znalazły się wypowiedzni z różnych perspektyw - autorstwa dwóch użytkowniczek: Marty (18.01.2017, 14:48) i M. (18.01.2017, 17:18). Są za długie, więc nie będę ich tu wklejać.
- Autor: Joanna Krzysztofik
- Kategoria: WIADOMOŚCI
- Odsłony: 464
LINK DO AUDYCJI SPRAWNIWNET Z DNIA 15.09.2016
Opis z linka:
Rozmawiamy z Janem Urmańskim, polskim koordynatorem europejskiej akcji w imię obrony podstawowych wartości europejskich, czyli obrony rodziny jako związku kobiety i mężczyzny. Zbieramy podpisy pod petycją EUROPEJSKA INICJATYWA OBYWATELSKA.
Artykuł 9 Karty Praw Podstawowych UE chroni autonomię państw członkowskich w obszarze prawa małżeńskiego i rodzinnego. Jednak już od dłuższego czasu, Unia przyjmuje coraz większą liczbę aktów prawnych dotyczących małżeństwa i rodziny, które mają istotny wpływ na sposób ich rozumienia. Wiele wpływowych grup usiłuje wykorzystać tę aktywność UE zmierzając do prawnego zakwestionowania naturalnej tożsamości małżeństwa.
Nie możemy bezczynnie się temu przyglądać!
